Als je als man een dochter hebt van vijf en daar gewoon voor zorgt, kom je dus in de krant in Nederland. Stefan van Laar mekkert
in de Volkskrant a.k.a. de Pa-zijnbode dat vrouwen het debat over kinderen bepalen en dat mensen hem constant vertellen hoe bijzonder hij als vader wel niet is. En daar klaagt hij dan over in de krant. Want blijkbaar is Stefan het type dat zich iets aantrekt van wat anderen over hem zeggen. Zo'n type noemen we ook wel een vrouw, doorgaans. Even serieus, Stefan. Wat de neuque? Wat is er gebeurd met schouders ophalen en doorlopen? Waarom dit gezeik? Je bent toch geen wijf? Laat die vrouwen lekker in de waan dat we nog in 1950 leven. Iedereen weet dat als er één soort is die notoir in ouderwetse rolpatronen blijft denken het wel de spleetpiemeligen zijn. Maar daar hoor je die feministen natuurlijk weer niet over, met hun tunnelvisie op Het Kwaad dat de man is. Natuurlijk, de term 'papadag' is idioot, net zoals vaders nooit 'oppassen' op hun kinderen en heus wel weten welke maat kleding hun kids hebben. Maar boeiend, Stefan. Laat die baarmoeders lekker in de waan en doe gewoon vader zijn zonder er over te miepen. Natuurlijk domineren vrouwen het kinderdebat in Nederland. Laat ze. Het geeft ze een stukje identiteit en gevoel van relevantie. Vrouwen zijn genetisch nu eenmaal geprogrammeerd om nonstop over hun kroost te praten, maar geen feminist die het daar ooit over heeft. Niet dat wij de agenda en uitingen van feministen willen bepalen, want, nogmaals, NOBODY GIVES A FUCK! En dat is de fout die Stefan hier maakt. Hij maakt de meest cruciale fout die je als man zijnde, vader of niet, kunt maken. Hij trekt zich iets aan van wat vrouwen zeggen. Er is maar één vrouw waarvan jij je iets moet aantrekken, en dat is je dochter. Verder, BOEIEND! Vaders zijn vaders en denken niet in al die vrouwenlabels, vrouwendefinities en vrouwenkaders. Die zorgen gewoon voor hun kind. Zonder daar over te jankenbalken in een krant. Wijf.
