Verkrachtingsverdachte vrij dankzij trage politie
Gisteren schreven we een topic over NCRV-programma Altijd Wat, dat onderzoek doet naar het hoge zinloosheidsgehalte van het doen van aangifte. Maar met een beetje bladeren in de krant komen de voorbeelden ons vandaag vanzelf aanwaaien. Zo lezen we hedenmorgen in De Limburger het volgende berichtje: "Een 20-jarige Gelener, verdachte van het vijf keer verkrachten van een 13-jarig meisje in 2011, is pas negen maanden na de melding van het meisje door de politie verhoord. Door dit trage handelen van de politie heeft justitie dinsdag geen celstraf geëist tegen de Rodney C.". Wat de minderjarigenneuk, Officier van Justitie? Is het laten lopen van een verkrachtingsverdachte een manier om de politie te straffen voor hun lakse optreden? Zou de politie daardoor beter op gaan passen dat aangiften tegen herhaalverkrachters niet onderop de stapel terecht komen? Zullen agenten meer hun best doen het welzijn van 13-jarige meisjes te bewaken? Zou het slachtoffer genoegdoening voelen over het feit dat de zaak in ieder geval, ten langen leste, tenminste eventjes besproken is op strafrechtelijk niveau? Of zou verdachte Rodney C. nu lachend op weg zijn naar haar huis om nog een rondje yiii-haaa te gaan op een bang en miskend minderjarig meisje, wetende dat hij er mee weg kan komen omdat de OvJ het blijkbaar relevanter vindt om de politie te straffen voor traagheid, dan om een verdachte aan te pakken die mogelijk zijn lusten niet kon bedwingen en zich wellicht vijf keer vergreep aan een kind. Aanvulling op het 'aangifte doen is zinloos'-topic van gisteren: Indien de aangifte uiteindelijk wél behandeld wordt, is er altijd nog een Officier van Justitie die alle hoop op gerechtigheid de kop in kan drukken.