Geenstijl

Nou wat zijn we opeens allemaal verbaasd dat we een land vol racistische kloodtzakken zijn. Dat moraal en goede zeden bijna vieze woorden zijn. Dat er een ikke-ikke-ikke-mentaliteit in dit land heerst, dat er een gure wind van hebzucht, losbandigheid en nihilisme waait door onze ooit zo knusse rivierdelta. En iedereen maar kakelen dat het de schuld is van internet, van de PVV, van hufterprogramma's op de televisie. Terwijl, denk na! Waar is iedere hufternederlander mee groot geworden? Wat is collectief in onze destijds nog fragiele eierschaalgeestjes gegoten? Welke alomtegenwoordige haatindoctrinatie was en is onontkoombaar, generaties lang, steeds maar weer? Juist. Onze kindercultuur. Jeugdhelden hebben deze maatschappij kapotgemaakt. Het is mooi dat het vuige kolonialisme van Zwarte Piet nu al weken onderwerp is van verhit debat, maar hij is slechts het topje van de kinderzielvergiftigende IJsberg van de Haat. Kijk maar eens kritisch naar deze 'onschuldige kindertradities', deze 'klassiekers'. En huiver. Dat je je kind zo vervult van gif, onbegrijpelijk. Het is nog een godswonder dat de jeugd niet massaal concentratiekampje en bewakertje speelt in plaats van Angry Birds.

Sesamstraat Sorry, maar wat Leni Riefenstahl was voor bloeddorstige moffen op zoek naar een sterke man, is Sesamstraat voor Nederlandse kleuters. Die tune alleen al. "Laat je speelgoed staan, schuif gezellig aan" dát is de mentaliteit waar dit land aan kapot gaat. Geconcentreerd een taak afronden, je grafzooi achter je opruimen en dán voor de TV ploffen is niet sexy. Nee joh kan ons het bommen, flikker weg dat kutspeelgoed en duik voor de buis. En dan staan we nu raar te kijken dat iedereen ADHD heeft. Inhoudelijk: Koekiemonster is een gore graaier, een PvdA-er in pluizige knuffelverpakking. Bertje van de Roest mocht altijd Sesamstraat kijken vroeger, en Koekiemonster was zijn rolmodel. Bert en Ernie, met hun 'banaan in mijn oor', gatverdámme hou op nou. Niks mis met hosmo maar die propaganda ervan in Gaysamstraat, yuck. Laat kinderen toch lekker kind zijn. Pietje Bell En maar kankeren op de bontkraagjes die onze pleinen en straten terroriseren. Hypocriete wegkijkers, wij zijn het, allemaal. Want welke verhalen over een hufterig stuk overlast worden nog altijd voorgelezen, bejubeld en verfilmd? Juist. Pietje Bell zou nu Mohammed heten maar hij is van hetzelfde laken een pak. Vervang de schalkse news boy cap voor een Louis Vuittonpetje en je bent er. Straattuig avant la Etter. En er eens kritisch naar kijken, dat muren bekladden met zwarte handen, eerzame drogisten treiteren en zijn arme ouders tot wanhoop drijven? Nee, dát mag dan weer beslist niet want 'het is nou eenmaal onze cultuur.' Klinkt bekend, nietwaar? Beter horen wij geen racistische, xenofobe kik meer over lastige kansenbengels zo lang Pietje Bell nog deel uitmaakt van de canon van onze kinderliteratuur. Nijntje Pluis Roomblank haatkonijn. Stigmatiseert zich in infantiele rijmpjes helemaal de tiefus. Racisme met twee lange oren. Op zeker moment werd Nina het Koeliekonijn geïntroduceerd, de Oom Tom onder de langoren, om het al te opzichtige racisme van de KKKonijnenfamilie Pluis wat te maskeren. Te laat. De peuters van Nederland waren toen al gecorrumpeerd met bejaardenhaat en Lebensraum-indoctrinatie. Jip en Janneke Deze fictieve doch zeer invloedrijke jihadkleuters hebben hele generaties kapotgemaakt. Om te beginnen is er de blackface. En kom ons niet aan met 'roet van de schoorsteen', in de CV-loze jaren '50 waren de huisvrouwen echt wel proper genoeg om hun kinderen niet continu zwart uitgeslagen door het leven te laten gaan. Wat ons brengt op het volgende aanstootgevende issue met male chauvinist Jip en onderdrukt slachtoffer Janneke. Het seksisme mensen. Kan daar alstublieft een nationaal debat over gevoerd worden? Als Janneke met autootjes had gespeeld in plaats van met Poppejans, lagen er nu geen roze speelgoedstofzuigertjes in de winkel, zo simpel is het. Ook de omgang met dieren is lamentabel. Poes Siepie en teckel Takkie zijn continu het slachtoffer van misselijke pranks van de twee huftertjes. Want hee, het zijn maar dieren he? De kiem van de bio-industrie werd gelegd door Annie MeGastal Schmidt. Alles van Roald Dahl Transfobe Travohaat. Barbapappa Een betere personificatie (nouja, soort van) van de rubberen ruggengraat-mentaliteit kunnen wij ons niet voorstellen. De pratende berg stopverf leeft als een soort Roma met kinderen in allerlei afwijkende kleuren op een kamp van bolvormige coconwoningen. De ganse dag dansen ze tussen de vlinders en zijn ze lief voor dieren, en morphen uit hun standaard peulvorm in nutteloze objecten. Werken, ho maar. En die beesten HATEN fabrieken. Alles wat er ooit ever mis gaat in Barbapappa is de schuld van gemene, winst makende fabrieken. Geen kind wil meer in de industrie werken dankzij de agitprop van Barbapappa. En fabrieken zijn dankzij de milieufaksistiese BarbaBrainwashing bijna allemaal uit ons land verdwenen. De boorplatformpiraten: allemaal te veel Barbapappa gekeken vroeger. En dan verwachten ze dat Timmerfrans zich in allerlei diplomatieke bochten wringt om ze uit hun boehoe zielig cel te krijgen. Welnu. Werkschuwen. De man is GEEN Barbapappa en kan geen Huup huup Barbatruuk. (NB: nog te lui om iets rijmends te verzinnen ook, sjees.) Barbapappa, bedankt voor de crisis. Rupsje Nooitgenoeg De koddige Rups zag het levenslicht in 1969. En kijken wij naar deze grafiek over overgewicht dan zien wij dat de generatie die opgroeide met deze obesitasverheerlijking twintig jaar later dus dikke volwassenen zijn, allemaal. Wat is de boodschap van de binge-eating vadsrups? Hmm? Hij graast zich door allerlei vreten vol verzadigd vet en suikers heen, en wat denkt u? Al zijn 94 kniegewrichtjes kapotgesleten? Cholesteroldrab die uit zijn dichtgeslibde aderen bulkt? Zo'n olijk voorgeponst gaatje in de bladzijde op de plek waar hij zijn insuline injecteert? Neen. Zijn schransmentaliteit leidt ertoe dat hij de Doutzen fucking Kroes onder de dieren wordt: een prachtige vlinder. Decennia vrolijk gekleurde vraatindoctrinatie voor peuters, en nu zitten we met de gefrituurde peren: overgewicht is volksziekte nummer 1.