Geenstijl

Het zijn zware tijden voor de publieke omroep. Ze hebben al 200 miljoen euro aan bezuinigingen moeten verwerken en nu hangt er nog eens 100 miljoen boven hun hoofd. Maar dat slikken ze niet zomaar. Woensdag trekken de omroepsoldaten richting het Malieveld. In de aanloop naar dit massaprotest werden kijker en luisteraar gebombardeerd met onvervalste propaganda: "Teken de petitie. Kom ook op 9 oktober en red het publieke bestel." Maar terwijl de omroepmedewerker moord en brand schreeuwt betaalt de belastingbetaler zich scheel aan de exorbitante salarissen van omroepdirecteuren, talloze managers en sterpresentatoren. Aan de kijkcijferkanonnen, vaak bestaand uit plat amusement dat (als excuses voor de concurrentievervalsing) direct aan de commerciëlen zouden moeten worden overgedragen. Aan de voetbaluitzendrechten waarmee we met publiek geld een door en door rot systeem in stand houden. Aan fossiele ledenomroepen die al lang geen achterban meer vertegenwoordigen. Hoe vaak ontmoet je nog iemand die zich op en top TROS of AVRO voelt? Maar in één ding hebben de omroepsoldaten gelijk: honderden miljoenen snijden zonder visie is niet slim. Snij wat je wil, maar zeg dan ook wat je wil. Laat alsjeblieft de invulling van de bezuinigingen niet aan de omroepen zelf over. Dat kunnen ze niet. Een blik op het Media Park toont waarom.

Het begint al in de ochtend. Niet al te vroeg, pas rond een uurtje of half 10. Station Hilversum Noord. Een kudde van vrolijke hipsters en zure oude rotten begeeft zich en masse richting de looptunnel die leidt naar het Media Park. Tree voor tree de sleur tegemoet, een polonaise van gemaakte verschilligheid. Het keurkorps van de vaderlandse journalistiek en mediaprofessionals zou een afspiegeling van de samenleving moeten zijn. Maar in deze samenleving woon ik niet. Hip, blank, met moeilijke bril en gesponsord door Apple. De tunnel uit. Je loopt tegen Bar Boon op. De place to be op het Mediapark. Feitelijk niet veel meer dan een portakabin van golfplaten. Met veel te dure broodjes en "van die lekkere koffie". Als je hier regelmatig gaat eten verdien je te veel. Simpel. Het is er altijd druk. Het parkeerterrein naast Bar Boon spreekt boekdelen. Het wordt weliswaar gedeeld met de commerciëlen, maar ook op de voor de markt beschermde parkeerterreinen is het beeld hetzelfde: te dure Volvo's voor de degelijke familieman, cabrio's voor het sportieve type en een Lexus voor de baas. Omroep MAX-baas Jan Slagter had gelijk toen hij zei dat de CAO voor omroepmedewerkers best wat minder riant kan. Als je met belastinggeld betaald wordt, siert zuinigheid. Dat geldt overigens ook voor Jan zelf, zelfs na zijn vrijwillige salarisverlaging. Het lobbyt toch een beetje stroef als de staatssecretaris minder verdient dan de omroepbobo’s aan de overkant van de tafel. Toch zullen ze blijven schreeuwen dat het echt niet minder kan. Want er moet toch brood op de plank komen voor het management en de werknemers met 'markttoeslag', zoals de CAO Omroeppersoneel het verwoordt. Glutenvrij, takkeduur speltbrood. Vers, met vijgen en nootjes, en een zachte geitenkaas met een laagje heidehoning. Zolang er met belastinggeld gesmeten wordt, verwateren zelfs de meest krachtige argumenten tegen extra bezuinigingen. Want het kan goedkoper, en dat weet de staatssecretaris ook. En als hij weer eens de nieuwe entree van het NOS-gebouw betreedt kan hij niet anders dan constateren dat deze pracht en praal een pijnlijke conclusie verbergt: er is geld zat, maar aan mooie programma's geven we het niet uit. Wel aan een decadente inrichting. Omroepsoldaten, laad uw geweer. Maar vraag u af wie uw vijand is. Is het de staatssecretaris, of zijn het degenen die vandaag de microfoon in handen hebben? Was getekend, Uw collega