Geenstijl

Vergeet de waan van de dag, met z'n hyperige, hijgerige duw- en trek-journalistiek. De arrogante, regenteske ellende die Europese Unie heet, is een verschijnsel van alle tijden. En we hebben een half uur peoptrage jarentachtigtelevisie uit de archieven gegraven om het te bewijzen. We gaan terug naar 1981. Zwartwit-televisie is bijna verdrongen door het hypermoderne geelbruin-tijdperk. De intro's van televisieprogramma's duren net zo lang als het opstarten van een Windowscomputer een decennium later. Frans sprekende mensen (Robert Schuman, in dit geval) kregen geen ondertiteling, omdat iedereen nog degelijk Frans leerde op school. Kortom, de NPO was nog niet volkomen geDWDDebiliseerd en had een inhoudelijke, verdiepende en welhaast koninklijke programmering. Inclusief uitgebreide, gefundeerde kritiek op de Europese Unie. Over machtspolitiek in het ondemocratische speeltje van een Europese elite. Over peperdure lunches en auto's met chauffeur. Over intekenen en weer opzouten - toen ook al ja, en ook toen woedde er een economische crisis in Europa. "De Europese gedachte is beperkt gebleven tot een klein groepje mensen", erkent Leo Tindemans, ex-premier van België. "De besluitvorming is geheim, dus een wezenlijk stuk van de democratische controle ontbreekt", voegt Europarlementariër Piet Dankert toe. "Verdeeldheid is troef, problemen worden vooruit geschoven", vat de voice-over van televisiemaker Bob de Ronde het Europa van 1981 samen. Een kwartiertje verder in de uitzending schampert hij over luie, poenerige parlementariërs die pontificaal op de camera intekenen en weer weggaan. Inderdaad. Er is niets veranderd. En er zal ook nooit iets veranderen. Zet jezelf een paar tandjes trager en kijk mee naar 1981-TV. NTS Panoramiek: Europa, de nooit voltooide droom.