Geenstijl

Alexander Pechtold en Diederik Samsom hebben een strandwandeling gemaakt. Dat is dus bij voorbaat een volstrekt ongeloofwaardig verhaal. En u weet waarom: er is geen foto. Ook op Scheveningen heeft iedereen een mobiele telefoon bij zich. Het gesprek vond dus in een strandtent plaats. Onder het gedempte licht van de parasol is het stukken moeilijker een plaatje schieten, nietwaar? Dat verklaart in ieder geval het ontbreken van het beeld bij het gesprek dat – en dat weten we wél zeker – heeft plaatsgevonden. Oók heeft Pechtold gesproken met VVD-fractievoorzitter Halbe Zijlstra. Wat ons brengt op de suggestie dat Pechtold bereid was het kabinet steun te verlenen in de Eerste Kamer in ruil voor twee ministersposten. Met Pechtold als minister van Binnenlandse Zaken. Een gang van zaken die premier Rutte ontkende. Voorwaar, het is dan ook een ongeloofwaardig verhaal.

Noemt u mij drie, twee, nee één reden waarom Pechtold minister van Binnenlandse Zaken zou willen worden. De Zr.Ms. Plasterk ligt namelijk vanaf het begin al dood in het water, de PvdA’er leidt een uitgehold ministerie. Het merendeel van de politie- en veiligheidstaken zijn al enige tijd overgeheveld naar het ministerie van Veiligheid en Justitie en qua bestuurlijke hervormingen is het departement één groot hoofdpijndossier (Hup Fryslân!). En dan hebben we het nog niet eens over het voortdurende gedonder met de overzeese gebiedsdelen gehad. Een weinig aanlokkelijk vooruitzicht voor Pechtold. Daarnaast is het ongeloofwaardig dat de D66-leider een positie in het Kabinet zou verkiezen die géén onderdeel uitmaakt van de sociaal-economische driehoek. Als D66 in het geschetste scenario in het Kabinet een woordje mee zou willen spreken, ligt een eis voor Financiën, Economische Zaken of Sociale Zaken in de rede. Ondertussen is het uitgesloten dat Dijsselbloem, Kamp of Asscher (vice-premier!) plaats zouden maken voor een geparachuteerde D66’er. En waarom wordt het ministerie van Onderwijs nergens genoemd? Want met dat bijltje hebben ze eerder gehakt. Onderwijs is een stokpaardje van D66, tijdens de Paas-crisis van 2005 sleepte de partij dan ook 300 miljoen euro binnen voor onderwijs. Inderdaad, toen werd Pechtold wél minister. Waar komt het verhaal dan vandaan? Nu ja, de aanloop naar het reces was geen fijne periode voor het kabinet. Moties van wantrouwen tegen twee staatssecretarissen (Teeven en Weekers), akkoorden die geen akkoorden bleken. Verziekte verhoudingen dus. Dat Samsom, Zijlstra en Pechtold (los van elkaar) informeel overleggen, ligt dus in de rede. Zijn dat genoeg ingrediënten voor De Roddel dat Pechtold minister zou willen worden en D66 de ambitie koestert om toe te treden tot het Kabinet? Jazeker! Terugkoppeling is namelijk a bitch bezweren betrokkenen aan Bassiehof. Een rondgang leert dat dit het scenario is: het trio Pechtold/Samsom/Zijlstra bespreekt álle opties met elkaar, die gaan naar het Torentje waar er nog even op gekauwd wordt en de daar gemaakte overdenkingen worden weer gecommuniceerd met betrokken fractievoorzitters, bewindspersonenoverleggen en lagere gremia. Het Chinese whisper-spel van de kleuterschool inderdaad: de éérste in de kring krijgt iets ingefluisterd, de laatste mag het woord zeggen. Een koe wordt een schaap, een misinterpretatie waarheid en Pechtold wil minister worden. Zie daar, de perfecte voedingsbodem voor bloeiende Haagse roddels. Sluiten we af met de laatste roddel: het kabinet en CDA-fractievoorzitter in de senaat Elco Brinkman zijn aan het onderhandelen over steun in de Eerste Kamer voor de coalitie. Dat betekent dat partijleider Sybrand Buma buitenspel staat; crisis bij de christen-democraten dus. U begrijpt, duistere krachten zijn in de aanloop naar de Miljoenennota aan het framen: Pechtold is machtsgeil en Buma is gek. Gelooft u het nog? “Uiteindelijk gaat het hier om leiderschap, ” schreef één van hen ooit. Ware woorden.