Geenstijl

Ik had vandaag het voorrecht om een columnpje van PvdA’er Marcel Duyvestijn te lezen op een plek waar je het niet verwacht: het blog van Elsevier. Op zichzelf prima dat links bij rechts komt schrijven; is toch leuk voer voor pittige en inhoudelijke discussies zou je zeggen. In plaats daarvan kreeg ik alleen een markante bloeddrukverhoging, want de column gaat over een klassieke fout die onze politieke elite maar al te vaak maakt: het omdraaien van oorzaak en gevolg. Het punt van Marcel is namelijk dat columnisten en andere opiniemakers te cynisch zijn. En waarom is dit een slechte zaak volgens Duyv? Hierom: Hoe meer gezeur vanaf de zijlijn hoe verder het vertrouwen in onze politici daalt. Ik denk aan Martin Sommer, die ooit in De Volkskrant schreef: zijn wij wel zuinig genoeg op onze politici? Ofwel, het is met name ons gezeur waardoor het vertrouwen in de politiek daalt. Yeah right! Met deze briljante vaststelling komt de columnist ook gelijk op de proppen met een oplossing: opiniemakers moeten minder cynisch zijn.

Typisch voor onze (politieke) gevestigde orde om het probleem verkeerd vast te stellen en dan ook nog met de verkeerde maatregel te komen. De reden dat het vertrouwen in politici zo laag is heeft natuurlijk niets te maken -met het jatten ongeoorloofd lenen van publiek geld (van het declareren van ongeoorloofde taxiritten, bedden, etentjes, tot pure omkoping); -met liegen en anderszins creatief omgaan met de waarheid (de EU is Top, Fortis is een gezonde bank, Griekenland heeft geen bailout meer nodig en we krijgen alles met rente terug, de euro heeft ons veel voorspoed gebracht, en zo verder); -met het negeren van de kiezer (EU referendum, Ruttes EUR 1000,- lastenverzwaringen, etc.); Deze lijst kan zo een NSA-datacenter vullen, maar volgens Duyv is dit niet de oorzaak van het tanende vertrouwen in onze politici; nee, dat zijn dus mensen zoals @ewaldeng, @thierrybaudet, @Jan_Bennink, @nausicaamarbe en andere zuurpruimen en schrijvende augurken zoals ondergetekende. Dat u het even weet. Verderop in zijn column gaat Duyv naar zijn hoogtepunt, want hij “komt” met het ultieme wapen van de Gutmensch: het cordon sanitaire, maar weet deze met zijn creativiteit (vast ingegeven door een gesubsidieerde marketingcursus) een nieuwe draai te geven: haring met uitjes. Jawel, het nationale gerecht bij uitstek wordt door de beste man aangehaald om iets duidelijk te maken. Duyv stelt namelijk dat het bijtende cynisme van opiniemakers voedsel is voor de politieke flanken; ofwel PVV en SP. Zij vreten zich er vol mee. Hoe meer wij met z’n allen zeiken, hoe groter zij worden. Dat is niet wenselijk. De gevestigde partijen zijn de haring, in mootjes. De PVV en SP zijn het zuur en de uitjes. Roemer en Wilders geven smaak aan de haring, maar ze moeten niet overheersend worden. Uhh, dus eerst was ons cynisme de oorzaak van gebrek aan vertrouwen in politici, maar het is tevens ook de reden waarom de PVV en SP zo populair zijn. Of Duyv vindt dat PVV’ers en SP’ers geen politici zijn, of hij is uiterst inconsequent. Maar ja, hij is immers een politicus hè. Anyway, de columnist van het Politbureau geeft u dus toestemming om het eten wat smaakvoller te maken, maar u moet en zal de haring vreten. Beetje van “u mag alles doen zolang u maar doet wat ik wil”. Klassiek politiek gedachtegoed anno 2013. Hierop besloot ik natuurlijk een tweet te sturen naar de beste man. Ik wees hem op het feit dat hij oorzaak en gevolg door elkaar haalde en dat de populariteit van de PVV en SP te danken is aan het wanbeleid van de politieke roversbende. Verder schreef ik dat hij het wanbeleid binnen de zijn zo gekoesterde haringpartijen moest aanpakken, als hij wil voorkomen dat de politieke flanken te groot worden. Zijn antwoord was weer een klassiekertje uit het politieke handboek “Hoe omzeil ik moeilijke vragen en opmerkingen”, namelijk: het wegsturen van het onderwerp. Hij stuurde mij deze tweet waarin hij dus niet ingaat op het omdraaien van oorzaak en gevolg: “haha. Wanbeleid!! Daarom wonen we in 1 van de prettigste landen". Buiten het feit dat dit helemaal geen reden is om maar niet op de flanken te stemmen en wel op de haringpartijen, is het ook nog eens een naïeve vaststelling. Het mag niemand verbazen dat een politicus van de gevestigde orde kredietgedreven economische groei verwart met structurele economische verbeteringen. Dat onze haringmeesters hiervoor verantwoordelijk zijn (zie deze tweedelige column van mijn hand “Willen de echte schuldigen opstaan” en Willen de echte schuldigen opstaan II, daar heeft de Duyv het natuurlijk niet over. Naast over de hoog oplopende en nog openstaande rekening van deze politieke waanideeën heeft hij het ook niet over... omwisselverlies, “redding” eurozone, pensioenafschrijvingen, crashende huizenmarkt, en zo verder. Impliciet zegt hij dus dat in het verleden geclaimde danwel behaalde resultaten een garantie bieden voor de toekomst. Kortom, het is allemaal de schuld van cynische opiniemakers dat het vertrouwen in de politiek praktisch nul cq tanende is en u, de kiezer, moet haring vreten. U mag een beetje ui en zuur erbij nemen, maar niet teveel. Mag niet. Intussen liggen de marketingmensen bij de PVV en SP in een deuk, want WEER heeft een politicus van de gevestigde orde de verkiezingspromotie voor hen gedaan. Oh the irony… Alex Sassen van Elsloo