"Het gelijk van Pim"
De plastisch chirurg Arien Hofman kreeg deze week van zijn werkgever, het Rotterdamse Zuiderziekenhuis, een officiële waarschuwing. Alleen maar omdat hij in het AD als eenmalige klokkenluider optrad vanwege wantoestanden in de Nederlandse ziekenhuizen. Volgens de medisch specialisten knijpen de verzekeraars de ziekenhuizen zo af dat zo langzamerhand amputeren bij bijvoorbeeld afgerukte vingers wordt verkozen boven een tijdrovende operatie. In Rotterdam is er al een helikopter ingezet om bij een gewonde Rotterdamse slagersvrouw in Groningen twee afgerukte vingers aan te laten naaien. Dit weekend werd bekend dat patiënten goede maar dure medicijnen worden onthouden. Volgens Starf*cker krijgt Pim met terugwerkende kracht gelijk. Nederland is letterlijk doodziek aan het worden!Amputeren is goedkoper dan opereren...
Ziekenhuizen zijn de laatste jaren enorme fabrieken geworden. Grote gezondheidspakhuizen aan de rand van de stad waar de helpende handen al lang niet meer aan het bed staan, maar waar knap facturerende externe adviseurs en ziekelijk ambitieuze managers verpleegkundigen en artsen tot wanhoop drijven. HEAOers, bedrijfskundigen, MBA-ers en allerlei andere luchtverplaatsers schrijven de ene nota na de ander terwijl de Nederlandse gezondheidszorg verpauperd tot het niveau van de Sovjet Unie van voor de val van de Berlijnse Muur.
Nederland was jarenlang trots op de verworven vierde plaats op de wereldranglijst voor gezondheidszorg maar ondertussen zijn we afgezakt naar de zeventiende plaats. Tijd voor drastische ingrepen lijkt me. Pim Fortuyn had het zo gek nog niet gezien. Al in 2000 wilde hij niet meer investeren in de gezondheidszorg als niet onmiddellijk eerst de bureaucratie zou worden aangepakt en de hulp aan het bed zou verbeteren. Natuurlijk is er niet naar Pim geluisterd zodat op een willekeurige ochtend bij een willekeurig ziekenhuis in een willekeurige stad eerst al het zogenaamde managementvolk naar binnen schuift en daarna ook nog wat medisch personeel. De leasebakken hebben de kleine Japanse autootjes en Deux Cheveaux verdrongen.
Een gemiddeld ziekenhuis is bureaucratischer en logger dan het Polit Buro in Noord Korea. En voor alles moet in Den Haag toestemming worden gevraagd. Mijn gewaardeerde vriendin Sunnygirl werkt in de gezondheidszorg en schreef mij deze week een mail over de rampsituatie.
Een paar citaten: "Misschien is er dan toch hoop voor de toekomst. Want momenteel beginnen onze ziekenhuizen een soort achterlijke instituten te worden die allang niet meer de hoogwaardige zorg van welleer leveren. Vroeger was je als Nederlander huiverig om in het buitenland naar het ziekenhuis te gaan. Persoonlijk ga ik voor een ingreep liever naar die domme Belgen. Die hebben in ieder geval wel een goede medische zorg en ook de ietwat onvriendelijke, inflexibele en onpersoonlijke Duitser is wel in staat mij het vertrouwen te geven. In Nederland is de zorg zelf ziek. Elk ziekenhuis kan gewoon winst maken en met die winst meer en beter patiënten beter maken. Dat is de core business van het ziekenhuis. Daarnaast is het ook zo dat in universiteitsklinieken de goede artsen worden weggejaagd. Ze krijgen slechter betaald dan hun collegas in de regionale ziekenhuizen, er wordt meer van ze verwacht! Artsen in universiteiten moeten naast zorg zich ook bezig houden met opleiding en wetenschappelijke onderzoeken. Met als beloning voor die extra taken: Minder geld en meer papierwerk. Onder de bezielende leiding van JPB is de reputatie en de daadkracht en de stand van de medische wetenschap naar de kloten geholpen. Prof Bob Smalhout heeft Prof Pim ooit goed uit de doeken gedaan hoe het er in ziekenhuizen aan toe gaat. Bob worden door velen verguisd omdat hij de vinger op de zere plek legde van de Zorg durfde te leggen en keihard zei dat er de dokter gewoon patiënten moet gaan beter maken."
En dan lees ik dit weekend dat je als patiënt niet zomaar voor iedere behandeling naar je eigen ziekenhuis kunt. De zorgverzekeraars hebben namelijk per behandeling aparte afspraken met verschillende ziekenhuizen gemaakt. Lees ik verder dat niet de artsen maar de boekhouders thans voorschrijven of bijvoorbeeld kankerpatiënten noodzakelijke maar dure medicijnen kunnen krijgen.
Kan er godverdomme eindelijk eens iemand met een bezem of desnoods een jachtgeweer door deze Nederlandse variant van het Kremlin? Ik denk dat we dat in ieder geval professor Pim verschuldigd zijn.
StarF*cker