Oh, feest. Wakker Dier gaat weer campagne voeren
tegen de plofkip in de supermarkt. U weet wel, dat is dat fast forward pluimvee dat in zes weken van schattig kuiken tot eetbare kip groeit. Dat vindt Wakker Dier
stom. Die heeft namelijk liever dat u een gelukkige scharrelkip bruut uit zijn paradijselijke bestaan rukt om te verorberen, dan dat u een doodongelukkige gevederde anabolen tokkie uit haar lijden verlost. Wie echt om dieren geeft, laat natuurlijk de scharrelkip met rust en verzacht het lijden van een plofkip met wat paprikakruiden, een grill en doperwtjes
on the side. De enige goede kip is een dode kip. Een malse dode kip, waar het vlees van de botten af druipt. Bovendien is de Nederlands landbouw een soort paradijs voor vrijwel alle overige boeren ter wereld en is een
plofkip zeer milieuvriendelijk. Hier is het ironische aan dierenactivisten. De enige reden dat zij kunnen bestaan, is omdat de bio-industrie er voor zorgt dat er voldoende voedsel is. Zodat mensen de luxe hebben om zich te kunnen richten op de bijzaken van het leven. Goed bekeken is dierenactivisme een welvaartsziekte. En behoorlijk arrogant, aangezien je er dan blijkbaar van uitgaat dat alle problemen voor de mens de wereld uit geholpen zijn. Sowieso, u moet de kip meer zien als een rups, die zich pas na een cocon van frituurvet ontpopt tot een prachtige vlinder in de vorm van een emmer kippenvleugeltjes. Damn, we krijgen echt trek van die campagne van Wakker Dier. Laat maar zitten voor de rest. Wij zijn overal
een beetje kip halen.
