Raar dat het woord 'sorry' niet lijkt te bestaan in het vocabulaire van Marokkaanse jongens. Niet in het Nederlands, niet in het Engels, niet in straattaal. Behalve als zijzelf onheus bejegend worden, dan ligt het woord ze voor in de mond, net als het al even één kant op werkende 'respect.' Dan gaan ze sorry
eisen. Natuurlijk, het is niet leuk om ten onrechte aangehouden te worden door de politie maar hee, de ervaring heeft geleerd dat ze misdaad nou eenmaal buitensporig vaak in de hoek van de Marokkaanse jeugd moeten zoeken dus niks geen 'sorry.' Qua excuses eisen zijn wij eerst aan de beurt.
Straatterreur.
Overvallen.
Inbraken.
Random geweld. Vrouwen
lastigvallen.
Gangstertje spelen in woonwijken.
Uitkeringsfraude.
Examenfraude.
Fraude.
Bijna doodrijden.
Doodrijden.
Doodschoppen. In het spelletje 'sorry zeggen' is het Marokkaanse tuig aan zet hoor. En nee, natuurlijk zijn Marokkanen niet collectief verantwoordelijk voor het gedrag van een disproportioneel groot deel van hun gemeenschap. Maar beter snappen de sorry-eisers dat etnische profiling door surveillerende politie gewoon
terecht is, gezien de feiten. Feiten die wij, noch de politie, hebben gecreëerd. Dus klaagmarocs. Haal je sorry maar bij degenen die er verantwoordelijk voor zijn dat jonge gecapuchonde Marokkanen worden geassocieerd met ellende. En als jullie er toch zijn. Haal ook even een miljoenmiljard achterstallige sorry voor de rest van de maatschappij.
