Ebru Umar - Jeugdzorg: kinderen zijn geen recht

Als kinderloze ben ik blij met het Nederlandse beschavingsniveau: we hebben een instelling die zorgt voor kindertjes die op de plek waar ze de meeste bescherming verdienen, het minst veilig zijn. Je zou die ouders wat doen. Helpen, ja, dát zeggen keurige mensen. Jeugdzorg helpt kinderen tot achttien jaar, hun ouders en opvoeders met ernstige opvoedings- en opgroeiproblemen. Realistische mensen weten dat helpen mosterd na de maaltijd is. Dat helpen water naar zee dragen is. Helpen. Hoe dan?!
Kinderen zijn geen recht. Een veilige leefomgeving voor kinderen daarentegen is dat wel. Weliswaar een first world grondrecht, maar als we dat grondrecht zelfs in onze first world niet kunnen waarborgen, wordt het dan niet eens tijd om het probleem bij de basis aan te pakken? Het is misschien een voorrecht dat we in Nederland geld hebben voor instanties als Jeugdzorg, maar tegelijkertijd is het zum Kotzen dat een instelling als Jeugdzorg nodig is.
Hoezo mishandelen mensen kinderen? Hoezo hebben dat soort mensen het recht om kinderen te baren? Omdat het leuk is om vier babietjes in koffers in een muur te stoppen?
De enige manier om kinderen te helpen, te beschermen tegen mishandelende ouders en onveilige leefomgevingen is om ervoor te zorgen dat niet iedereen keer op keer op keer ouder mag worden. Maakt het werk van Jeugdzorg, centraal of decentraal, ook een stuk overzichtelijker.