De collaborateurs anno 2013 vragen geen kopgeld voor het uit hun huizen jagen van joden, maar slechts een emmertje haring. Zeeleeuw Fernandez, uiteraard afkomstig uit Berlijn, brult het joodse echtpaar Nevenzeel
terug achter de boekenkast met zijn bronstige gebalk. De bejaarden, die in de diaspora naast Artis zijn gaan wonen, hadden namelijk dusdanig last van Fernandez dat zij deuren en ramen barricadeerden. Hen restte op mooie zomerdagen slechts het uitzicht op de kastanjebomen langs het Entrepotdok. Geen frisse lucht meer in de barak. Dit schandalige ondier,
hier op archiefbeeld het Horst Wessellied zingend en Hitlergroetend, brengt de oorlog weer tot leven in de Plantagebuurt. En dat op een steenworp afstand van de Hollandsche Schouwburg. Respectloos en abject. Oh, de nevenzeeleeuw-woonachtige oudjes overdrijven? Ze gebruiken een nare Godwin tegen een onschuldig dier? Dat dachten wij dus even niet he. Fernandez
hat es gewusst, allemaal. Inmiddels heeft Fernandez de wijk genomen via het ODESSA-programma, naar verluidt is hij gevlucht naar Tenerife waar hij onder het pseudoniem Heinrich von Treiterhofen een teruggetrokken bestaan leidt en zijn dagen slijt met oude re-runs van Derrick kijken. Het Simon Wiesenthal-centrum weet ervan. Maar de oorlog van de Nevenzeeltjes is nog niet voorbij, zij vrezen de komst van een nieuw, jodenhatend zeezoogdier. ArtiSS is al bezig met het bouwen van meer Lebensraum, het is slechts een kwestie van tijd tot het volgende nazi-dier zijn intrek neemt in Artwitz, om de oudjes te treiteren. Een jawohlifant, een Sobibeer, een kudde swastikariboes of een zwarte pfanzer maken ook veel lawaai.
