Na een lange tocht over lege wegen en heerlijke sliptongetjes bij Het Wapen van Barradeel te Tzummarum (FRL), komen GeenStijl en huispitbull Brenno precies op tijd aan in Haren (GR). We parkeren gratis op een plekje van de gemeente, wat lachende gezichten oplevert bij een paar mensen in het gemeentehuis. Het valt ons op dat de raadszaal van de gemeente Haren aan de voorkant van het gebouw zit en helemaal van raamglas is gemaakt. Een architectonische verbeelding van openheid. Hoewel. Het doet ook een beetje aan een aquarium denken. En onder water hoor je natuurlijk helemaal niks. Daarom zijn GeenStijl en Brenno in Haren: omdat we
nog niet klaar zijn met Wobvissen naar documenten rond Project X en Project Maya. Vooral naar documenten over het compleet kolderieke Project Maya Haren (waarbij GeenStijl iedereen die de Maya Apocalyps zou overleven
opriep om naar de afterparty in Haren te gaan) zijn we razend benieuwd. Want zelfs daarvoor was de Driehoek in
blinde paniek bij elkaar gekomen voor crisisoverleg, maar documenten daarvan mogen we niet zien. Cohen had in zijn Project X-rapport van 400.000 euro vooral naar het internet gewezen. En als het verloop van het Facebookfeestje niet op het internet gestoken kon worden, wees hij naar de Griekse oudheid.
YOLO, noemde hij dat. Maar de vraag was natuurlijk helemaal niet
whodunnit (want dat hadden we zonder die 400.000 euro zelf allang kunnen
zien), maar 'Wat hebben we nou eigenlijk geleerd?' Nou. Blijkbaar niks. Daarom graaft GeenStijl verder waar Cohen ophield. Dat vindt de gemeente Haren niet leuk. Wij daarom des te leuker. Bier, tieten en een okergele Nissan Micra na de breek.
In het gemeentehuis was iedereen op de hoogte van de komst van GeenStijl. Nou ja. De aardige portier in ieder geval. Toen we hem complimenteerden met zijn mooie gemeentehuis, maakte hij nog het grapje dat 'wij in Haren graag alles netjes houden'. We lachten allemaal beleefd. Toen kwam de jurist van de gemeente er aan. Ene meneer Polak, een gesjeesde jongeman die zijn boordje open had staan. Hoewel, gesjeesd? Hij maakte een wat nerveuze indruk en na afloop reed hij weg in een okergele Nissan Micra.
De Verzoeker
We gingen een kamer in waar dezelfde mensen zaten die moesten lachen toen we parkeerden. Het waren vier mensen van Pro Facto, die samen de bezwaarcommissie vormden. Een onafhankelijke, want daar had Brenno om gevraagd. Namens GeenStijl moet de indiener van het Wob-verzoek (ene meneer Nijman, da's de echte naam van Van Rossem) bij monde van diens gemachtigde voor bestuursrechtelijke procedures (dat is dus Brenno) vertellen wat nou eigenlijk het
belang van openbaring van Project Maya-documenten is. Meneer Polak knikt instemmend. Dat wil hij ook wel eens weten. Brenno schraapt zijn keel en legt in deftige woorden uit hoe we hier te maken hebben met een gemeentebestuur dat grote moeite heeft met het inschatten van veiligheidsrisico's, en dat het in het belang van alle burgers is om te weten of de gemeente adequaat kan omgaan met haar taken en verantwoordelijkheden op veiligheidsgebied. Dit omdat het er sterk op lijkt dat de gemeente dat dus niet kan, en dat Haren niets geleerd lijkt te hebben van hun eigen miskleumen voor en tijdens Project X in september. Dat is niet letterlijk wat Brenno zegt, maar daar komt het wel op neer.
Brenno legt daarna uit dat GeenStijl ongelijk behandeld wordt, omdat het GeenStijl is. Dat blijkt volgens hem uit een document van de gemeente dat
per ongeluk in het bezit van GeenStijl is gekomen. Volgens Brenno is het verzoek ingediend door meneer Nijman en is er geen enkele relevantie welke werkgever die heeft. Brenno noemt de toon van de gemeente ten opzichte van verzoeker Nijman daarom 'twijfelachtig'. Haha. Dat is precies wat de gemeente zelf ook zei over de toon van het wob-verzoek van GeenStijl. De commissie maakt driftig aantekeningen.
De Verweerder
Dan is meneer Polak aan de beurt en die vertelt dat hij 's middags Brenno al gebeld had om te zeggen dat er nog meer documenten vrijgegeven gaan worden, dus dat deze hele zitting eigenlijk overbodig is. Hij oogt nog steeds nerveus en hij stamelt een beetje. Zijn opzet is echter duidelijk: zo snel mogelijk afronden hier. Meneer Polak wil bovendien sommige stukken nog steeds niet vrijgeven, omdat het over 'persoonlijke beleidsopvattingen' gaat. Dat betekent vermoedelijk dat gemeenteambtenaren in de mail heen en weer hebben lopen schreeuwen naar elkaar en de gemeente liever 'een eenduidige visie' naar buiten toe wil communiceren. Maar omdat er uit dat schreeuwen uiteindelijk wel een concreet plan van aanpak is gekomen, neemt Brenno geen genoegen met die uitleg. Een meneer van de commissie ook niet. Die vraagt zich af waarom de gemeente geen Driehoeks-documenten van Project Maya wil vrijgeven, terwijl ze dat bij Project X wel gedaan hebben.
(Om de onafhankelijkheid te benadrukken: diezelfde meneer probeerde Brenno even daarvoor nog te slim af te zijn in een klein wedstrijdje ingewikkelde wetsartikelen noemen. Die eindigde in 2-2.)
SPEKTAKEL!
En dan valt de nerveuze gemeentejurist door de mand. Bij Project X werden die documenten wél vrijgegeven omdat 'de belangenafweging anders uit sloeg', zegt hij. Daarmee bedoelt hij dat Job Cohen die informatie ook had, en openbaarde in zijn rapport. Brenno mept hem vervolgens met artikelnummers van de ERVM en de Eurowob om de oren en daar heeft meneer Polak geen antwoord op. Hij probeert zich te herpakken door te stellen dat er van Project X
geleerd kon worden en de documenten daarom zijn vrijgegeven. Waarop verzoeker hem er fijntjes op wijst dat als Project X lesstof is, dat Project Maya dan het bewijs kan zijn of er ook daadwerkelijk iets geleerd is. De commissie schrijft mee terwijl deze inbreng door meneer Polak stamelend wordt afgedaan met de dooddoener: "De gemeente gaat over het vrijgeven van die documenten." Maar hij zal er nog eens naar kijken, belooft hij.
Vervolgens zwijgt hij gepikeerd als Brenno vraagt of zijn cliënt deze keer nou eens niet ongelijk behandeld wordt als er documenten dienen te worden vrijgegeven onder de Wet openbaarheid bestuur.
Na 40 minuten wordt er aangehouden. Dat betekent niet dat Brenno op water en brood moet, maar dat hij en GeenStijl weer 200 kilometer terug naar het verre Westen kunnen gaan rijden. Op de terugweg zwaaien we nog naar meneer Polak. In zijn okergele Nissan Micra. Met een plastic hoesje van de wasstraat over de achterwisser. Tot de volgende keer!
En de beloofde bier & tieten, natuurlijk:
