Piemelkuch des doods blijkt ERGER DAN AIDS
Okee, het is klaar. Seks is definitief voorbij. Berg je vleesgeweer maar op. Schroefjes er uit, plasbuis in het koffertje, zaadleiders in een zakje doen, de eikel in een tupperwarebakje, voorhuid in het plakboek en de testikels doneren aan zielige kindjes in Afrika. Over. Uit. Opgedoken in Japan: een superresistente supergeslachtsziekte des superdoods. ERGER DAN AIDS en die zin moet sinds het verdrag van Geneve verplicht met hoofdletters geschreven worden. Dan weet u hoe laat het is. De resistente gonorroebacterie is agressiever, sneller en dodelijker DAN AIDS. Bloed op je klabanuskussentje, gegarandeerd. Dit is het type gonorroe waarvan de dokter bij het vaststellen de foto's van zijn familie van het bureau graait, de deur uitsprint en de deuren en ramen van de behandelkamer begint dicht te kitten. Het enig contact met mensen gaat vanaf dat moment middels witte maanpakken. De naam: HO41. Patiënt Zero: Patrica Paay een Japanse seksprofessional die ineens meer radioactief afval begon te lekken dan die centrale in Fukushima. Symptomen: koorts, dan sceptische shock, vervolgens laat je Duitse vleeshelm los van de plaswortel, explodeert de rest van je neukstaaf, vreten bacteriën je balzak leeg en binnen een paar dagen sterf je. "This is very dangerous", aldus dokters van het US Centers for Disease Control afgelopen week. Joh. Als dit spreidt gaat dat meer dan 30 miljoen doden per jaar opleveren, wereldwijd. Dat is, inderdaad, ERGER DAN AIDS. Maar luister, je kunt beter met je geslachtsdelen op de rails onder aan de eerste helling van The Goliath in Walibi gaan liggen dan iemand met supergonorroe genitaal toucheren, qua algeheel persoonlijk leed. Daarom: seks is klaar. We kappen er mee. Nu is het niet meer leuk.