Hey, de Volkskrant speelt voor top-600 ombudsman. Een lid van de 600 meest notoire veelplegers uit Amsterdam mag over het project heen plassen in de krant van betrokken Nederland.
Hier, met hier
deel 2 en
deel 3. Volgens 'Diego' (inbraken, ernstige geweldsdelicten) doet de top-600 helemaal NIKS voor hem. Hij (inbraken, ernstige geweldsdelicten) vindt de politie maar vervelend, omdat hij (inbraken, ernstige geweldsdelicten) steeds door de politie in de gaten gehouden wordt. En omdat hij (inbraken, ernstige geweldsdelicten) niet zomaar alles krijgt van de gemeente, is het volkomen logisch dat hij weer het verkeerde pad (inbraken, ernstige geweldsdelicten) op gaat. Diego: "
ik heb mijn geld altijd makkelijk verdiend. Als ik met behulp van de gemeente uit de criminaliteit wil stappen, moet het vlekkeloos gaan. Als het niet vlekkeloos gaat, en de hulpverlening zo moeilijk verloopt, kies je voor wat makkelijk is." Oftewel: ik (inbraken, ernstige geweldsdelicten) hoef niks te doen en de uitkering, banen, huizen en eenhoorns & pijpelfjes worden per container bij mij (inbraken, ernstige geweldsdelicten) afgeleverd. En de Volkskrant neemt dit gejeremieer over het feit dat hij zelf moeite moet doen om onder die irritante maar
effectieve politieaandacht uit te komen netjes over voor een groot betoog. Vooruit, met in het slotstuk wederhoor bij de gemeente. En de woordvoerder van de gemeente haalt dan ook in twee zinnen het hele jammerbetoog van de veelpleegboeg onderuit: "
hij kan morgen aan de slag bij een van onze werkervaringsprojecten. [...] Het enige wat hij hoeft te doen is zijn persoonlijk regisseur bellen." Het kernwoord in dit citaat is 'doen'. Zelf actie ondernemen in plaats van verwachten dat de gemeente met 'helpen' bedoelt dat ze topfunctie, woning en lekker wijf op een zilveren schaal langs komen brengen. Ja, voor
enkelen, maar minder gelukkigen moeten gewoon zelf een belletje plegen, wat initiatief tonen en wilskracht laten zien. Net als al andere brave burgers. Welkom in het echte leven, G.
