Natuurlijk leven we in een vrij land, maar een beetje zelf bepalen wie en wat je allemaal herdenkt op 4 mei mag niet. Duitse soldaten en foute Nederlanders gaan we dus mooi
niet herdenken. Het Nationaal Comité 4 en 5 mei zegt: "
nicht fur Juden Deutschers." Hey, Nationaal Comité, pssst, hey.. Flikker op! We maken zelf nog altijd wel uit wat we met onze herdenksels doen. Beetje sneu lopen vingerzwaaien als mensen aan niet-Nederlanders of zelfs Duitsers denken op 4 mei. Verdomme, het is 68 jaar geleden dat de Duitsers capituleerden, als je nu nog niet over de oorlog heen bent is er iets goed mis met je rouwproces. En dat geldt dubbelop voor mensen die de hele oorlog nooit hebben meegemaakt. Die willen te graag slachtoffer zijn. De Tweede Wereldoorlog is voorbij. Over. Klaar. Geschiedenis. De bloedbaden in de Tachtigjarige Oorlog waren veel grootser, intenser en bloederiger, daar staan we toch ook niet meer bij stil? Daar zijn we toch ook overheen gegroeid? Dus hoe lang gaan we de emoties rond de Tweede Wereldoorlog nog voeden, oprakelen en herbeleven? Want kom op, als we '
raps' nodig hebben om jongeren te 'betrekken' bij een dodenherdenking, zijn we de kern van de zaak toch best gortig zoek? Als u daadwerkelijk denkt dat de Twee Minuten Stilte en dan NIET aan de slechterikken denken de enige verdedigingslinie is tussen wel en geen nieuwe oorlog, bent u een naïeve gek. Herdenken, prima. Voor wie dat wil en daar behoefte aan heeft. Ieder op zijn of haar eigen manier. Faciliteer dat. Maar een nationaal gedirigeerde herdenkingsplicht, waarbij één bepaald slag mensen wordt uitgesloten, voor een dictatuursoorlog waarbij één bevolkingsgroep werd uitgesloten, is natuurlijk hypocriete ironie ten top. Opbokken met wie we allemaal wel en niet mogen herdenken en hoe we dat doen, Nationaal Comité. Pure herdenkingsdictatuur, dit. Emoties, nationale gevoelens en massaherdenkingen van bovenaf afdwingen. Weet u wie daar ook heel goed in was?
