De vadej van de Vlaamse papatjihadi Jejoen Bontinck is duidelijk zelf geen moslim (hoewel, die
shawl?). Vader Dimitri is namelijk zijn zoon
achterna gereisd naar Syrië om hem te gaan bevrijden uit de klauwen van het relifundamentalistische rebellenclubje waar hij zich bij aangesloten heeft. Als de stamoudste hem tenminste wil laten gaan. Pubermans heeft ontdekt dat oorlog van dichtbij een behoorlijke oneerlijke, levensgevaarlijke, mensonterende wantoestand is. Ook (of vooral?) een heilig oorlog. Maar zijn collega-jihadi's willen hem
niet kwijt. Als Papa Patatmans zijn verloren zoon terug vindt, moet het Belgische leger hen komen ophalen in Turkije. Dat zijn ze verplicht aan zijn zoon, omdat de Belgische overheid niet bij machte is gebleken (danwel geen politiek correcte fluit heeft gedaan) om radicalisering van jongeren tegen te gaan in de slingerende straatjes van lieflijke lintbebouwde dorpjes, gesticht rond kerkjes en kerken in het ooit zo zachtmoedige Vlaamse land. Daarna met een script langs de deuren bij subsidiecineasten. Maar eerst levend (en
gezond) terugkomen. Dat moet vandaag
gaan gebeuren. Veel succes daarmee. Ongeacht geloof, overtuiging of idioot pubergedrag: het op eigen houtje repatriëren van een menneke dat op een episch verkeerde plek op zoek is gegaan naar zichzelf, is een bazenactie van een heldenpapa.
