Zes jaar. Zes jaar heeft het geduurd voordat een pennenlikker met een stempelkussen 'Nou,
vooruit dan' in het paspoort van Mauro Manuel heeft gedrukt. Zes jaar duur belastinggeld aan bureaucratische trajecten, rechtszaken, politieke discussies, Kamervragen, NPO-programma's, briefjes van Bleeker en lobbywerk door gesubsidieerde clubjes vol enge betuttelracisten. Zes jaar ongewild mascotte voor de Goede Zaak
Gegen Geert. En nu mag Mauro in Nederland blijven. Voorgoed. Discussie gesloten. Hier zijn twee kampen waar u zichzelf nu in terug kunt trekken.
Kamp 1. Lekker dan. Dus als je maar genoeg zeurt, zevert en zaagt, wordt er ineens een uitzondering op de regel gemaakt en mag je gewoon blijven? Dan zal die Vluchtkerk ook nog wel zes jaar open blijven. En wie mag dat allemaal weer betalen omdat die gelukszoekers zelf niet mogen werken? Juist. Zucht. Zuchterdezucht.
Kamp 2. Wat is Nederland toch een kudtland vol bureaucratisch correcte stempelnazi's. Heel de wereld zag dat Mauro aan alle voorwaarden voldoet om te mogen blijven. Keurige jongen, spreekt vloeiend
Nederlands Limbabwaans, diploma's gehaald, bijbaantje, klaar om actief deel te nemen aan de maatschappij. Belasting betalen, alles. Maar neeeeee, regels zijn regels. Geen hond in ambtenarenland met een beetje common sense en rationeel zelfstandig denkvermogen in zijn lijf die zei 'Hmm nee, dit is stierenpeop. Hier, een stempel in je paspoort. Leef lang en gelukkig, wij gaan onze idiote regels en procedures eens herzien'. Als Mauro ergens de mascotte van is geworden, dan is het van het failliet van maakbaarheid door standaardisering. 1 lichtpuntje: zowel negers als joden krijgen dezelfde beroerde behandeling in onze regelzieke bureaucratie als iedere willekeurige roomblanke aanvrager van een kap- of bouwvergunning. Dat kunnen de gelijkheidsfascisten dan toch maar mooi in hun zak steken.
*
Doorhalen wat niet op u van toepassing is