Welkom, Imam Erdogan, in Nederlandistan
Gisterenavond in stilte aangekomen: Recep Tayyip Erdogan, premier van Turkije, kandidaat-lid van de EU. Heel Nederland staat al een week ondersteboven voor het bezoek, want het wringt nogal met de NederTurken momenteel. Als ze niet frontaal antisemitisch zitten te wezen in de huiskamers van hun prachtwijken, beklagen ze zich wel over de pleegzorg door potten voor hun (hún, HUN!) islamitische afstammeling, Yunus. En dat allemaal onder aanvuring van de Turkse media, zo lezen wij hier. Dat las de ViceMinPres ook, en die besloot zich meteen in glasheldere woorden tegen hun 'aanmatigende' bemoeienis uit te spreken. Waarop collega Timmerfrans weer nijdig werd en de mediarel een politieke dreigde te worden. Binnen de eigen grenzen, welteverstaan, want de grap is: in Turkije is de situatie (op een opruiende aflevering van het Turkse PöwNüws na) amper in het nieuws, en Erdogan zelf heeft nog geen hap adem aan de zaak besteed. Vandaag gaan er wel Turken demonstreren bij de Islamitische Universiteit in 010 en de politie is bang dat het facebookrellen worden. Op het Binnenhof gaat de CIDI-jügend (samen met Koerden en Armeniërs) ook nog boe-roepen, maar dan tégen Erdogan. Uiteindelijk is alle ophef de schuld van Jeugdzorg, die hun dictatoriale autoriteit ook in de zaak Yunus GROF MISBRUIKT hebben. Daarnaast blijft gewoon staan dat Erdogan een homohatende schender van vrouwenrechten is die andere religies dan de islam niet tolereert. Maar mensenrechten staan niet op de agenda van dit staatsbezoek, dus misschien moet Job Cohen niet wachten tot Poetin in april langs komt en zijn halfzachte homovlag nu alvast halfstok laten wapperen.
Update: Oeps. Minibar in het Okura leeggezopen. En nu ies Erdogan ziek.