ViceMinPres Lodewijk Asscher heeft de scherpe randjes van zijn voormalige wethouderschap nog niet helemaal bijgesteld naar de zacht zijden leugentjes die op (inter)nationale schaal gebruikelijk zijn in het debat. En dat is uitstekend. Toen hij vrijdag de Turkse bemoeienis met Yunus veroordeelde met de letterlijke termen 'volstrekt ongepast, bijzonder triest en
aanmatigend', bracht Asscher in één klap de strijdvaardigheid terug in het uitgebluste, suf gelulde Nederland.
Ja, Turksnationalistisch tuig, hou je meningen lekker in je eigen land, waar journo's worden opgesloten en Koerden worden abgeknallt. En als die premier Erdogan van jullie zich niet policor genoeg kan gedragen om de normen en wetten van zijn gastland te accepteren, blijft ie maar lekker thuis donderdag! Yeah! Nederland had weer even die VOC-mentaliteit. Maar dat viel natuurlijk helemaal verkeerd bij MinBuZa (en PvdA partijgenoot) Timmerfrans, die als een goede Limburgse lakei juist een paar woordjes Turks geleerd had en het dinermenu met wat ingrediënten die je met een ü of een ö schrijft had uitgebreid voor de komst van Erdogan. Zijn idee van een gesprek op internationaal niveau is om lekker nietszeggend en veilig langs de randjes van het debat te bespreken of het qua klemtoon nou Yúnus, of Yunús moet zijn. Op die manier haalde hij immers ook de angel uit de Mali/Malí-discussie. Dus nu is hij
BOOS op Asscher. Gewoon onomwonden en strijdbaar
de wáárheid zeggen in de politiek, snapt die Lodewijk dan helemaal niks? Tsss...
