Zoals Plato al opmerkte toen hij de prehistorische grotkunst bestudeerde, opgemerkt door Aristoteles in zijn dialogen met Socrates, meegenomen door Descartes in zijn bespreking van Isaiah Berlin, geciteerd door Vladimir Nabokov toen hij José Ortega y Gasset besprak met zijn maatje Foucault, geïnspireerd door de kunst van Andy Warhol en zijn boezemvriend Picasso, die het weer had gehoord van Ayn Rand terwijl hij een dessertwijntje dronk met Alexis de Tocqueville, die zich net te goed had gedaan aan de leer van Confucius, geïnspireerd op de boeken van Thomas Hobbes, die het weer had van de notities die Habermas opschreef toen hij Daffy Duck van achteren de les leerde, die net uitgebreid thee had gedronken met Che Guevara die helemaal koekwaus was gegaan op de coke van Ai Wei Wei die hij samen met Dick Advocaat van de rug van Desiderius Erasmus had gesnoven, terwijl Goethe en David Hume in een hoekje zaten te lachen, oftewel aldus samenvattend kort door de bocht maar met nuance, zoals Plato dus zei toen hij in zijn grot zat te kluizenaren: laat simpelweg merken hoe belezen u bent, daal zo nu en dan af naar de krochten der realiteit en stel dat u
existentieel doordrenkt van het nuttigheidsdiscours bent, en het klootjesvolk zal uw boeken lezen en uw lezingen beluisteren, want u, mijn waarde, u bent een waarachtige
intellectueel. Amen.
