De crisis. Wie heeft schuld?
Die graaiende bankiers, die hebben ons in de afgrond gestort. Of nee, het zijn de Brusselse technocraten, zij zijn verantwoordelijk voor de afbraak van de welvaartsstaat. Nee ook niet, het zijn de Haagse eurofielen die al decennia in winterslaap verkeren. Of is het toch het volk dat maar op dezelfde partijen blijft stemmen en weigert om het heft in eigen hand te nemen? De schuldvraag: wie is er nou eigenlijk verantwoordelijk voor de crisis? Voor zover we de huidige malaise nog een crisis kunnen noemen, dat is. Wat zich in 2007 als kredietcrisis manifesteerde op de financiële markten is in 2013 nog altijd alive and kickin', in de vorm van een Europese staatsschuldencrisis. Zes jaar crisis, hou op. Dit is geen crisis, dit is (het begin van) een structurele achteruitgang voor de noordelijke landen in de EU. Grof gezegd alle landen met een handelsoverschot. De EU is een transferunie, Noord betaalt uiteindelijk, financieel-technische details buiten beschouwing gelaten, voor Zuid. En dat kost geld. Concreter: dat kost pensioenpotten, sociale vangnetten, soevereiniteit, arbeidsrechten, enzovoort. Pauperbankiers, grafbureaucraten, faalpolitici of het stemvee. Wie zijn nou de grootste boerenbraadlullen? Kiezen maar!
Bankiers
Het uitschot van het kapitalisme, de vijand van het volk, aldus hippies en het NRC. Leven als zonnekoningen op de 80ste verdieping van hun wolkenkrabbers, noemen hun klanten steevast muppets en zijn zich absoluut niet bewust van het feit dat er achter hun onbegrijpelijke modellen mensen schuil gaan. Onderdeel van de neppe economie, produceren absoluut niets tastbaars maar krijgen voor hun diensten wel bakken pecunia. Hebben willens en wetens baggerhypotheken verkocht aan onwetend en goedgelovig voetvolk, waarvan de ineenstorting het begin van de kredietcrisis inluidde. Hebben voor hun (mis)daden nooit terecht hoeven staan, lopen vrij rond in tropische oorden op kosten van de belastingbetaler en/of muppets die hen keer op keer en overal ter wereld van het terechte faillissement hebben gered. Waren er geen megalomane too big to fail banken geweest, die geldgeil de risico's hadden gesocialiseerd en de winsten geprivatiseerd, dan was er geen crisis geweest.
Brussel
Of zijn het toch de wereldvreemde techno- en bureaucraten in Brussel? Stap voor stap zwendelen ze de lidstaten een steeds strakker EU-keurslijf in. Verdrag na verdrag worden de regels en voorschriften strikter, totdat er geen weg meer terug is behalve een radicale. Van vrije economische samenwerking langzaam maar zeker naar een totale politieke unie. Gedreven door een alles verzengende angst voor opnieuw oorlog in Europa en met het idee dat alles buiten Europa eng is, moét Europa één zijn. Gestoeld op de principes van bureaucratie en technocratische efficiëntie, geleid door een onaantastbare Europese Commissie met onbekende bestuurders, met uiteindelijk de baas van de ECB achter het steeds belangrijkere geldkanon. Voor hen is de EU niet één van de middelen tot een veilig en welvarend continent, het is een doel op zich. Hoeveel geld en crises dat ook kost. Waren er geen Brusselse malloten geweest, dan was er geen crisis geweest.
Den Haag
Zal best dat die bankiers en die lui in Brussel zo hard hun best doen voor zichzelf, uiteindelijk is de structurele achteruitgang de schuld van Den Haag. Of breder: van de nationale overheden. Zij hebben de risico's weggehaald waardoor de banken zo groot konden groeien, zij hebben niet gezorgd voor adequaat toezicht, zij hebben geen sterke wetten gemaakt waardoor we in geval van nood slechts met klappertjespistolen op de bankenboeven konden schieten. Daarnaast zijn ze de EU door dik en dun blijven steunen. Allicht hoort u voor de verkiezingen wat EUscepsis, na afloop staan de regeringsleiders weer strak in de opstelling en lachend op de groepsfoto. Iedere keer wanneer er een Europese roep om geld is tekenen de Haagse politici de cheque. Hadden we in Den Haag geen wanhopig volgzame politici gehad, dan was er geen crisis geweest.
De Burger
Bankiers, Brusselse technocraten en Haagse ja-knikkers: uiteindelijk zijn ze allemaal in het zadel geholpen door de burger. Verkiezing na verkiezing blijft de kiezer stemmen op het establishment, na de Tweede Wereldoorlog is er nog nooit een kabinet geweest zonder een traditionele machtspartij. Crises genoeg, het malieveld blijft leeg. Brood en spelen, daarmee laat de burger zich tevreden houden. Bij het laatste protest op het Binnenhof stond maar liefst één boze blanke man en de nationaal gebrachte referendumoproep staat na weken slechts op 16.000 handtekeningen. Ondertussen laat de hebzuchtige Jan Doedel zich lekker maken met een hypotheek en een creditcard die hij helemaal niet kan betalen, en geeft hij de bankiers en politici de schuld zodra de luchtbel waarvan jaren als een Griekse god is geleefd leeg loopt. Was de burger niet zo'n hebzuchtige meeloper geweest, dan was er geen crisis geweest.
Hitler
Geen ontkomen aan. Onder dit kopje vallen ook de illuminati, Bilderberg, chemtrails, etc. Zonder Hitler (etc.) was er geen crisis geweest.
Brood en spelen
Spelen op RTL, Ajax bekert in Europa. Livestream.