Als de PvdA iets lulligs heeft gedaan, staat de Televagijn lachend vooraan. Goed voorbeeld: de Wiardi Beckman Stichting organiseerde afgelopen zaterdag een discussiedingetje in de Rode Hoed over de nieuwe gewenste koers van de PvdA. Voor wie zin heeft,
hierrr een 2-urige videoregistratie. Reacties van de kranten: het NRC deed het manifest
duiden, in de Volkskrant mocht Emile Roemer er overheen
piesen en de Telegraaf lacht zich de ballen uit de broek omdat de vrijwillige inkomensafhankelijke lunchbijdrage tijdens de middag een compleet
fiasco werd. Ieder zo zijn expertise, zullen we maar zeggen. Het
manifest van het wetenschappelijk bureau van de PvdA is samen te vatten in vier woorden
die we gewoon bij het NRC gecopypaste hebben: bestaanszekerheid, goed
volk werk, verheffing en binding. Oftewel, een nieuwe verzorgingsstaat met flink gereguleerde marktwerking (kan dat?) waarbij het 'wij' groter is dan het 'ik'. Nou. Succes, PvdA. Met je plannen. Plannen die, en daar heeft de Telegraaf dan wel weer een punt, op de middag zelf al volledig ingehaald werden door de cynische realiteit. Aan de 350 PvdA-leden werd gevraagd een bijdrage te leveren voor de lunch op basis van de eigen koopkracht. Dat leverde 180 euro op, omgerekend vijftig cent per deelnemer. Zit je net met zijn allen enorm ja te knikken over dat Nederland geforceerd solidair gemaakt moet worden door de PvdA omdat dit je 'waarde' is, blijken PvdA'ers zelf te gierig om vrijwillig voor een uitgebreide lunch te betalen. Solidariteit bij de PvdA is dat De Ander moet kromliggen, in plaats van zijzelf. Het idealistische plaatje dat de PvdA schetst van mens en samenleving kan zelfs door henzelf niet toegepast worden in de praktijk. Maar ze verwachten het uiteindelijk wel bij de rest van Nederland af te dwingen, met alle bijkomstige problemen van dien. Laat de ironiebelletjes maar rinkelen! En daarom, lieve kijkbuiskinderen, is die lullige lunchbijdrage het perfecte symbool van het failliet van de PvdAïaanse solidariteit.
