Het is 2013. De Europese Unie, gezeteld in Brussel, bestaat in zijn huidige vorm 20 jaar, maar als verbond eigenlijk al sinds 1958. De Unie groeide in 55 jaar uit tot 27 lidstaten, waarvan er 17 sinds 1 januari 2002 een munteenheid delen: de euro. In 2012 won de Europese Unie de Nobelprijs voor de Vrede. Want als je de 13 jaar tussen het einde van de Tweede Wereldoorlog en de oprichting van de EGKS meerekent, en dan naar boven afrondt, zorgt de EU immers al 70 jaar voor vrede in Europa. Onlangs ontdekten onze lokale parlementariërs in Den Haag over het bestaan van de Europese Unie. Voornamelijk omdat zij daarop gewezen werden door
verontruste landgenoten, die Nederlandse rijkdommen ogenschijnlijk ongecontroleerd zien wegvloeien naar
evolutionair historisch sociaal financieel minder goed ontwikkelde delen van Europa (en daarbuiten), terwijl er ongebreidelde bureaucratie en politieke dwangoplegging uit Brussel voor terug komt. Dat baart velen zorgen en drukt hier te lande nogal op de goede sfeer en onderlinge verstandhouding. En wel in zo'n mate, dat men in Den Haag door krijgt dat het tijd wordt om in te lezen in die Europese Unie, dat zo veel gezag naar zich toe trekt en rumoer veroorzaakt, maar waar ze op het Binnenhof
zo weinig niets van weten, omdat Brussel haar besluitvormingsproces angstvallig geheim houdt (getallen
hierrr). Daar moet verandering in komen. Information wants to be
free. Dus vraagt Pieter Omtzigt (alweer
hij) namens alle partijen aan MinBuZa Timmerfranz of de Kamer voortaan alsjeblieft mee mag lezen met EU-stukken, in plaats van achteraf te horen voor welke maatregelen Nederland nu weer moet buigen. Nu live. Op
FREETHEFILES24.
