Johnny Hoogerland is een held. Een oerhollandse
held. Eentje waar we over vijftig jaar onze kleinkinderen over moeten vertellen. Johnny Hoogerland valt in de categorie Jan van Speijk, Hannie Schaft en Marco van Basten in '88. Een man die ons op regelmatige basis trots maakt om Nederlander te zijn. Dit weekend is er voor de tweede keer een moordaanslag gepleegd met een auto op het Hoogerland, wat dus gewoon
wereldnieuws is. Was het twee jaar geleden een Franse auto, nu is het een Spaanse die onze Johnny compleet de vernieling in reed. Blijkt wederom dat Johnny Hoogerland niet stuk is te krijgen. Johnny gebruikt gewoon zijn ribbenkast als kreukelzone en zijn lever als airbag. En als u dacht dat Hoogerland flink aan bonken was, dan heeft u de
auto niet gezien. Hoogerland is namelijk gemaakt van heldhaftium en een overdosis awesomeïden. Zo heeft Johnny Hoogerland totaal geen mietjesdoping nodig om optimaal te functioneren, nee, doping heeft een beetje Johnny Hoogerland nodig om effectief te zijn. Want wat blijkt vandaag in een interview met de pa van Hoogerland? Dat de Pedalen Pietje alweer denkt aan de
koersen die hij komende zomer gaat rijden. Waar de meeste mensen na een dergelijke heftig auto-ongeluk de rationele keuze maken om gewoon te sterven, ligt Johnny Hoogerland na enkele dagen alweer te fantaseren over het fietsklauteren tegen een magnifieke berg op. En dat, lieve kinderen, is het verschil tussen een man en een held. Fuck Lance Armstrong. Winnen is niet als eerste eindigen. Winnen is gemummificeerd worden door prikkeldraad na een aanrijding en doorfietsen. Winnen is compleet aan gort gereden worden door een Spaanse automobifalist en vervolgens de dood in de bek spaugen. Winnnen is tegenslag na tegenslag verwerken, schijt hebben aan je eigen grenzen en doodskoppig gewoon weer op die fiets stappen. Daarom is Johnny Hoogerland een winnaar. Voor altijd.
