De nieuwe Nasr heeft geen plasser
En dan nu cultuur, omdat het moet. Het was Gedichtendag vandaag, en we laten deze nobelste aller Kunsten niet zomaar kapen door puppy-ogige DWDDhabitué's met zouteloze correctrijmelarijtjes over de Vorstin. Wat weten we over poëzij? Nou, het moet wel rijmen, voor de sjeu. En een beetje lekker lopen, ritmisch en met een aangenaam metrum. Arty farty kan ook, maar is vermoei0nt. Rompie doet het op z'n Japans, met Haiku. Dat is verstild metaforisch wauwelen in een faksistoïde knellend lettergreepschema, een beetje zoals hij uitslagen van EU-referenda het liefste zou zien: mathematisch afgemeten en multi-interpretabel. Woordkots, ook dat is poëzie. Coole poëzie bestaat wel maar heet gelukkig geen poëzie maar rap. Rijmwoordenboeken gebruiken MAG NIET van de Hoge Cultuur maar fuck hun. Het thema van deze gedichtendag is 'Muziek', tamelijk overbodig want het beste gedicht daarover is allang al geschreven, maargoed. Enfin, ter gelegenheid van dit festijn der verheffing des Volks een Stijlloos Sonnet, u aangeboden door onze deelwerkgroep Ramsey Nasr Go Home. Voor de nieuwe Vrouwenquotumplichtmatige (wat rijmt er op 'glazen plafond'?) Dichteres des Vaderlands Anne Vegter. Ziehier haar debuut bij Nieuwsuur en lees maar daar haar eerste gedigt: KEDENG KEDENG.Denkend aan dichters zien wij armoeiige stakkers
Traag door oneindige mediakaartenbakken gaan
Ze dichten navelstarend over hun eigen makkers
En over zelffeliciterend elkaar op de schouders slaan
Want ook al zijn flashmobs reuze ludiek
Vindt mevrouw Vegter en die kan het weten
(Ah nee flashmobs? Zucht, gaap, oudnextboeien)
Poëzijvolk is een incestueuze kliek
Van subsidiekrabbelaars en andere obsoleten
De dichtkunst is nou eenmaal elitair
Laten we elkaar geen rad voor ogen draaien
Ga lekker dichten maar wees wel fair
In plaats van elkaar schaamteloos te paaien
Gedichten zijn niet populair
Het mooiste is al gemaakt, wat rest is van de saaie