De student bestaat niet meer
Studeren. Dat is een toch vooral op dinsdagochtend in de kroeg hangen en wat lafjes je medestudentes aanduwen op donderdagavond. Tussen de hoofdpijn door zo economisch mogelijk je 5.5 halen zodat je in ieder geval binnen twee jaar je 60 studiepunten bij elkaar gesprokkeld hebt. Vanaf dat moment is het echte grote feest aangebroken en is het tijd om zoveel mogelijk te lenen want na 15 jaar minimaal aflossen wordt alles toch kwijt gescholden. Dat kon zo niet langer. Van eeuwige studenten uit de generatie babyboom en iets daarna gingen we naar prestatiebeurs en een bindend studieadvies na twee jaar. Werd tijd ook want studeren moet ook een beetje te betalen blijven voor pap en mams en vooral de rest van de samenleving die krom ligt om de freewheelende studenten te bekostigen. Maar daar hield het niet op. Op de Erasmus Universiteit in Rotterdam bestaat sinds enige tijd de doctrine 'nominaal = normaal'. Dat betekent je 60 studiepunten uit je eerste jaar ook daadwerkelijk halen in het eerste jaar en of u anders alstublieft dankuwel zo vriendelijk wilt zijn om op te tiefen. Met behulp van schoolklasjes, opdrachtjes, compensatieregelingen en weekroosters worden de studenten scholieren aan de hand genomen en door hun studie heen geloodst. De resultaten liegen er niet om (PDF) en u mag deze doctrine binnen afzienbare tijd op alle andere instellingen verwachten. Blijkbaar is dit wat studentikoos Nederland wil. Wetenschappelijk onderwijs als een soort veredelde voortzetting van het VWO. Nog te lui en laf om op eigen initiatief en kracht je studie door te komen en nu al te dom om fatsoenlijk te frauderen. Met nu al massale hulpeloosheid en depressiviteit onder studenten belooft dat nog wat, qua het door de politiek verkrachte begrip 'zelfredzaamheid' in de latere fases van het bestaan. Nog drie jaar en dan in het nieuws: jankende werkloze vroegbejaarden uit Rotterdam die last hebben van de echte wereld.