Geenstijl

Kamerleden die bedreigd worden, krijgen niet per definitie persoonsbeveiliging. Een parlementariër liet mij eens een kastje zien dat ze permanent bij zich droeg. Als ze in een bedreigende situatie terecht zou komen, moest ze op de rode knop drukken. Via GPS zou er dan in het dichtstbijzijnde politiebureau een belletje rinkelen. Theoretisch zou de politie dan in een mum van tijd aanwezig zijn. Een ander Kamerlid in dezelfde situatie gaat altijd onherkenbaar over straat. Een hoodie en een grote zonnebril. De bedreigingen die hij via zijn inbox krijgt, geeft hij liever niet door aan Justitie. “Ik ben bang dat ik dan permanent beveiligd moet worden. En dat wil ik niet”, vertrouwde hij mij toe. Bang voor beveiliging, u leest het goed. Persoonsbeveiliging van politici was onderdeel van twee oudejaarsconferences. Theo Maassen hekelde de beveiliging van ‘valse’ politici, Guido Weijers vond dat SGP-fractievoorzitter Kees van der Staaij niet beveiligd hoefde te worden naar aanleiding van zijn uitspraken over abortus. Komediantenland is duidelijk: politici die voor hen onwelgevallige uitspraken doen, hoeven niet meer beveiligd te worden.

Dat zou ook een boel geld schelen. De beveiliging van Geert Wilders kost de belastingbetaler twee miljoen euro per jaar. Die permanente beveiliging begon op 2 november 2004, de dag dat Theo van Gogh werd vermoord. Een dure grap, dat is dus 16 miljoen euro tot nu toe. Als Maassen en Weijers écht zo stoer zijn als ze zich voordoen maken ze er werk van. Beginnen ze een petitie, verzamelen ze handtekeningen onder hun driftig klappende publiek en bieden ze deze de Tweede Kamer aan. Actie, zet de persoonsbeveiliging op de politieke agenda! Maar dat gaan ze niet doen. Omdat ze weten dat wanneer zij aan de beurt zijn – dom links en dom rechts zijn gék op bedreigen, dat weten deze komedianten donders goed - óók aanspraak kunnen maken op datzelfde stelsel van bewaken en beveiligen van Wilders en Van der Staaij. Dat zit zo. Na de moord op Pim Fortuyn deed de onderzoekscommissie Van den Haak enkele voorstellen voor een nieuw stelsel van bewaken en beveiligen. Dat nieuwe stelsel kwam er in oktober 2005, unaniem gesteund door de Tweede Kamer. Eén van de nieuwe maatregelen bestaat er uit dat iedereen in het uiterste geval aanspraak kan maken op beveiliging. “De overheid neemt pas beveiligingsmaatregelen als een burger op eigen kracht geen weerstand meer kan bieden tegen de aantasting van zijn veiligheid en de dreiging en het risico daartoe aanleiding geven”, schreven minister van Justitie Piet Hein Donner en Johan Remkes van Binnenlandse Zaken destijds aan de Tweede Kamer. En dat is goed nieuws. Dat betekent dat je in Nederland alles mag zeggen wat je wilt en als je veiligheid vervolgens in het geding komt, je bescherming van de overheid krijgt. Zélfs als je de radicale moslimwereld tegen de haren in strijkt, zélfs als je een middeleeuwse opmerking maakt over abortus en zélfs als je een al dan niet slechte grap maakt op het podium. En dat is een prettige gedachte, nietwaar? Houden zo.