Erik Staal gaf in zijn tijd als alleenheerser bij semi-publieke woningcorporatie Vestia een schamele zes ton (600.000 euro) uit met zijn creditcard. Waaraan precies is onduidelijk, feit is dat Staal een in goud gegoten diamondplatinum-creditcard in z'n van maagdelijk schaamhaar gemaakte binnenzak heeft zitten. Betaald van uw huur, uiteraard. Geruchten zijn er wel.
NRC: '
Het gaat onder meer om auto-, reis en representatiekosten, veelal in het buitenland, die Staal in een periode van ongeveer acht jaar heeft gemaakt.' Staal deed er acht jaar over om de 6 ton weg te brassen, dus dan kom je uit op een goeie 75 duizend euro per jaar. Je bek afvegen met Armani-maatpakken na de amuse. Voor de grap een complete sociale woningbouw-flat kopen, gewoon omdat het kan. Je rond laten rijden in een gouden koets. Veertien hoeren inhuren om goed voor de dag te komen bij de andere woningbouwvereniging-baasjes, qua representatie. Kamermeisjes delen met DSK. Leven als een baas, Erik weet hoe het moet. Inmiddels is de halve wereld al een keertje over de escapades van Staal gevallen. Maar ho ho wacht even. Volgens de advocaat van Staal wordt er '
bewust een verkeerde voorstelling van zaken gegeven' en is er sprake van '
stemmingmakerij'. O nou sorry dan, Staal. We geloven je op je blauwe ogen. Die geruchten over je mede-aandeelhouderschap bij verschillende bouwbedrijven die opdrachten uitvoerden voor Vestia zullen ook wel gelul zijn. En die 3.5 miljoen pensioen die je kreeg na je puike werk zien we vast netjes terug, hoeft de huur iets minder hard omhoog. Gelukkig. Fijne, eerlijke vent, Erik Staal.
