Veroordeelde criminelen krijgen gewoon bijstand
Gaan we weer. Even de geijkte clichés dik aangezet opdreunen hoor. Dien een aanvraag voor een kapvergunning in en misschien kun je dan anderhalf jaar, zeventienhonderd postzegels en vier gewijzigde ontwerpen later een keer richting bouwmarkt. Zet een vuilniszak een uur te vroeg aan de straat en mannen in regenjassen zullen uit de struiken springen om in de betreffende zak met een lichtje en een loep te zoeken naar sporen die naar de smerige buurtverloederaar kunnen leiden, zodat hij/zij een welverdiende bekeuring tegemoet kan zien voor een ongehoorde overtreding van het afvalcollectiebeleid. Zelfs controleurs voor de hondenbelasting bestaan nog in 2012 en kunnen zomaar ineens voor uw deur staan om een paar vragen te stellen terwijl ze langs u heen door de gang turen of er ergens een riem aan de kapstok hangt of een waterbak met 'Bello' er op te bespeuren valt. De Staat is streng alsook onverbiddelijk naar de belastingbetaler toe. Maar als je een veroordeelde crimineel bent die nog een openstaande celstraf op zijn naam heeft (en dat zijn er 15.000 (vijftienduizend, vijf-tien-dui-zend) in Nederland), kun je wel gewoon een bijstandsuitkering krijgen. Geen haan die naar je kraait en gewoon keurig elke maand je staatsloon andermans geld ontvangen. Waar je dan bijvoorbeeld een nieuw paspoort mee kunt aanschaffen, ook al zonder dat er alarmbellen gaan rinkelen. En met dat paspoort en die uitkering kun je dan lekker onderduiken in Marokko of op de Antillen (we noemen maar twee populaire vakantiebestemmingen). Gewoon, omdat het Nederlandse justitieapparaat nog lijstjes met boevennamen voor op het prikbord naar gemeenten doorfaxt. Als je heel stil bent, kun je het schaterlachen horen uit de kelen van vijftienduizend criminelen in Nederland: wel de poet, niet de petoet.