Kerstpakketten zijn de reden dat dit land in crisis is. Althans, niet de kerstpakketten zelf, meer het kerstpakketten verwachtingspatroon. Vandaag met koeienletters bij BNR: "geen kerstpakket is
funest voor motivatie." Funest, hoort u. Funest. Als in: wanneer de werknemer geen kerstpakket krijgt, gaat zijn motivatie dood. Nooit meer te herstellen motivatie. Vanwege het
niet krijgen van een kerstpakket. Hoe sneu ben je dan? Want om de inhoud kan het niet gaan. Fles wijn, blikje ananasschijven, dubbelwandige theeglazen en een zakje met één of ander gedroogde exotische vrucht omhuld met chocolade en kokoskruimels. Kerstpakketten zijn per definitie kudt. Maar het gaat om het krijgen. Het vinden dat je recht het op zoiets lulligs als een kerstpakket. Want anders is het dodelijk voor je motivatie. En dat, precies dat, is precies de reden dat dit land in crisis is. Deze mentaliteit. Deze "als ik geen flutpakket met kerst krijg vind ik het niet meer leuk" mentaliteit. Wat een stel slappe zakken zijn we ook.
Allemaal. Dat je niet kan functioneren als je geen lelijke verhuisdoos vol met kartonnen slierten krijgt. Deze instelling dat je zomaar recht hebt op van alles, inclusief de grootst mogelijke onzin als een kerstpakket, maakt dit land stuk. Keihard werken. Zwoegen. Uitdagingen aangaan. Loyaal zijn aan je bedrijf. Je werk proberen zo goed mogelijk te doen. Niks extra's verwachten. Niet de ballen uit je broek werken omdat je complimenten verwacht, maar omdat het harde werken op zich al een beloning is. En wellicht, als je dan af en toe een extraatje krijgt, oprecht verrast en dankbaar zijn. Met zo'n instelling komen we uit de crisis. Met zo'n instelling brengen we de Gouden Eeuw terug. Maar ja. Momenteel zitten we op de arbeidsmarkt vooral met overdosis losers die gaan janken als ze geen kerstpakketje krijgen. Dus die crisis gaat nog wel even duren, mensen. Maar dan heb je wel een mooi kerstpakket in de kliko liggen.
