Makbouli, Jacqueline Makbouli, is politiemevrouw. Daar
blogt zij over. En soms krijgt Makbouli ook privé met misdaad te maken. Ook daar blogt zij dan over. Steeltuig jat spullen van haar neef. Het is dom steeltuig, want ze zijn met
naam en
toenaam bekend. En het is laf steeltuig, want ze bellen Makbouli ook op, om haar te bedreigen. Het blog over hun domme steeltuigacties moet offline, of anders. Anders gaat het bedrijf van haar neef kapot. Zo rolt het steeltuig. Eerst jatten, dan zo dom zijn dat ze met naam en toenaam bekend raken, en dan vrouwen die dat opschrijven bedreigen en terroriseren. Gelukkig is Makbouli, ondanks vrouw, in het bezit van een paar titanium ballen, spreekwoordelijkerwijs gesproken. Na ampel beraad besluit ze dan ook om full disclosure ramkoers te gaan met het steeltuig. Hoppa.
"Je maakt echter een best wel dom foutje: je fuckt namelijk met Makbouli. En dat vriend, dat heb je je niet gerealiseerd." Precies. En wie fuckt met Makbouli, politiechick in the line of duty en vrijdenkend maakikzelfweluit-blogger, fuckt met ons. Dus, steeltuig. Jullie info staat online. Jullie info
blijft online. En als er ook maar één geranium in de bloembak van welk lid van de familie Makbouli dan ook scheef staat, zijn het jullie kloten op het hakblok. En die zijn, in tegenstelling tot die van Makbouli, niet van staal, zoals we hebben kunnen zien. Capiche?
