Ja die zagen we aankomen: polemieken is leuk maar we gaan het natuurlijk niet te gek maken met ons allen. Tonio van der Heijden, doodgereden op de grens tussen AlleenMaarNetteMensenreservaten 020-Zuid en Grachtengordel, als onderwerp van een ad hominem polemiek. Parbleu. De DautzenbergDiss was
al uitgelekt, dus deed de schrijver het even helemaal anders en ging tijdens het uitspreken van zijn tirade
rogue met een polemiek aan het adres van de Avond van de Polemiek zelf. Dat leverde heel wat beslagen moeilijke brillen op en een misprijzend oordeel van de jury. Dit terwijl, en onze Publieksprijswinnende Bassiehof daarbij niet te na gesproken, Dautzenberg de waarste woorden van de avond de zaal in slingerde.
"Waar is de tijd gebleven dat schrijvers voorop liepen in de strijd tegen de debilisering van de samenleving, de teloorgang van de cultuur en met rechte rug klaarstonden om de vrijheid van meningsuiting te verdedigen? Kortom, de tijd dat schrijvers nog aanzien hadden? We lijken alleen nog als formulebevestigende marionetten van de vermaakindustrie een rol te kunnen, en erger nog: te wíllen spelen. Deze polemiek richt zich dus niet tegen Tonio, maar tegen de organisatie van deze avond, tegen de deelnemers, tegen de lafheid van het schrijversgilde én tegen mezelf." Oepsie. Dat soort schurend, confronterend, ja welhaast brisant proza, met een duur woord dus ook wel 'polemiek' genaamd, daar zit het Parool (Vrije en Onverveerde verzetskrant) nu mee in haar maag. Dus doet de krant wat ieder polemiekorganiserend, vrijheidslievend en ruimdenkend medium zou doen, geheel in de geest van de betreurde Theo van Gogh: de ad hominem aan het eigen adres
niet publiceren. Stelletje laffe krokettenkoppen. Wij halen de stencilmachines wel weer van zolder en zijn even circulaires drukken om te verspreiden via de Ondergrondse.
