Geenstijl

Toen ik in 1980 bij de AMRO-bank ging werken bestond het Ziekenfonds nog. Carrière maken betekende toen drie dingen: meer salaris, een eigen kamer mét 's morgens een koffie in een echt kopje gebracht door een koffiedame, maar vooral niet meer via het Ziekenfonds verzekerd zijn. Jezelf particulier verzekeren met keuzemogelijkheden stond gelijk aan vrijheid; het Ziekenfonds was een synoniem voor een logge en vooral zeer klant-onvriendelijke organisatie. De 'ziekenfondskaart' deed denken aan het steunbriefje. Vooral de tandarts van het ziekenfonds was berucht en gevreesd. In 2006 werd na eindeloos vergaderen de Zorgwet van Hoogervorst (VVD) aangenomen: einde ziekenfonds, leve de verplichte basisvoorziening met vaste premie voor iedereen, uit te voeren door met elkaar concurrerende verzekeraars. Daarbovenop de aanvullende verzekering naar keuze. Het verdwijnen van het Ziekenfonds moet voor de PvdA een gruwel zijn geweest. Rijke mensen die zich een goede tandarts konden veroorloven of een eigen kamer in het ziekenhuis i.p.v. een zaal zonder privacy. Tweedeling in de zorg, een schande. Iedereen gelijk, dat is het adagium. Het heeft 6 jaar geduurd, maar de PvdA neemt wraak. Het Ziekenfonds is terug en hoe.

Lag in 2005 de ziekenfondsgrens nog op 33.000 euro (1x modaal), die lijkt nu te zijn opgetrokken naar 68.000 euro (2x modaal). De premies voor het ziekenfonds werden in drie delen betaald: (1) een vaste nominale premie; (2) een inkomensafhankelijke procentuele premie en een (3) werkgeversdeel. Doet het u ergens aan denken? We hadden het kunnen weten. In april van dit jaar zei Rouvoet, voorzitter van Zorgverzekeraars Nederland, dat de PvdA ''blijft hangen in een romantisch terugverlangen naar het oude ziekenfonds''. En waar dat toe gaat leiden? Nationalisering van de zorg, bureaucratisering en wachtlijsten. Een raadsel waarom de VVD akkoord is gegaan. De VVD is altijd tegen inkomenspolitiek via de zorg geweest. Rutte had het notabene over de inkomensafhankelijke krentenbol van de PvdA. Het nieuwe voorstel is vergaand nivelleren. Het is geen bezuinigen, het tekort daalt geen cent. Omtzigt van het CDA vergeleek de marginale belastingdruk van 63% (de zorgpremie is niets anders dan verkapte belasting) met Noord Korea ("daar houden de boeren nog 50% over). Wat het voorstel overigens voor een gewoon gezin betekent, zie hier, shocking. De PvdA/VVD-coalitie draait de marktwerking in de zorg terug. De commerciële zorgverzekeraars worden uitvoeringsorganisaties zonder enige drang om te gaan concurreren. De Achmea's van deze wereld krijgen in het nieuwe systeem maar een heel klein premiebedrag rechtstreeks binnen (circa 250 euro); het overgrote deel loopt via de belastingdienst. Nu we toch over Achmea hebben. De heren daar worden straks vorstelijk betaald voor het administratiewerk: gemiddeld 980.000 euro per jaar (daar kan nog een variabele 100% bovenop komen). De heren hebben inmiddels hun vaste salaris in 2011 met 200.000 verhoogd. Zij zagen de stijging van de zorgpremie natuurlijk al aankomen. Dit alles met de goedkeuring van grootaandeelhouder RABO. De PvdA wil weer een 'solidaire' maatschappij. Want in Nederland is de inkomensongelijkheid natuurlijk schrijnend, niet dus. Jaloezie dus. Maar solidariteit kent zijn grenzen. Dat zie je ook in de pensioendiscussie. Jongeren moeten solidair zijn met de ouderen en accepteren dat de rekenrentes zo aangepast worden dat de fondsen niet hoeven de korten op de nu uit te betalen pensioenen. Maar het systeem kraakt. De solidariteit van het pensioensysteem is kunstmatig en gaat stranden. Ik vermoed dat deze verplichte solidariteit juist voor een tweedeling gaat zorgen. Want als de 'midden-inkomens' de zorg moeten gaan betalen voor de lagere inkomens, dan wil je er ook iets voor terug hebben. Bijvoorbeeld een gezonde levenswijze met als uiterste consequentie: iedereen die niet meebetaalt een ziekenfondsbrilletje. www.bank.blog.nl www.pfverhaar.nl Twitter: @peterverhaar