We maken wel eens geintjes over hoe ze in hun eigen wereldje opgesloten zitten, de Facebook-kosmopolieten van D66. Over hun moeilijkebrillenmentaliteit en dito ruitjesbloezen. Over de nieuwe generatie D66'ers, de zorgeloze kinderen van Alexander Pechtold, die in bovenmodale tweeverdienersgezinnen zorgeloos tot wasdom kwamen op zorgeloze Montessorischolen. De meisjes zorgeloos op ballet en later op hockey, de jongens zorgeloos naar de scouting en aansluitend op tennis. Hoe zij het dragen van een colbertje boven een spijkerbroek en een lawaaishirtje casual hebben gemaakt, en een paar jaar later hun gescheurde Levi's en afgetrapte Allstars inruilden voor van die glimmende bruine puntschoenen boven een keurige, donkere jeans. Dat kwam ongeveer tegelijk met de ontwikkeling van hun duurzaamheidsbesef. Grootouders die de oorlog nog hebben meegemaakt, hun ouders de oliecrisis en de financiële tegenslagen van de jaren tachtig, maar het klimaat, dat is nu hún strijd. Nee tegen asfalt, ja tegen de trein en indien mogelijk koken ze biologisch en hullen ze zich in eerlijke katoen. En in stedelijke gebieden, de natuurlijke habitat van D66'ers, doen koffiehuisjes waar George Clooney de eerlijke koffie levert goede zaken. Daar zit het vol met hippe D66'ers die met hun smartphone een kop koffie Instagrammen om 'm op Facebook te kunnen delen met een internationaal gezelschap hoogopgeleide vrienden van over de hele wereld. Want die hebben ze allemaal, zo'n smartphone. En dat is handig, want dat scheelt 18,5 miljoen euro aan digitale borden met ov reisinformatie op tram- en bushaltes. Die zijn helemaal niet nodig omdat
IEDEREEN immers een smartphone heeft, volgens de elitaire neoyuppen van D66.
Pollfuck: Ohnee toch niet. De
poll is slegs vir D66'ers.
Apps: Ook al heeft iedereen een smartphone, niemand
gebruikt het ding.
