Is de ‘sociaal-liberaal Rutte’ teruggekeerd zoals Bert Wagendorp gisteren in zijn kolom op pagina twee van de Volkskrant schreef? Is het waar dat de man die in 2010 vol overtuiging een gedoogvehikel optuigde met het CDA en de PVV soft is geworden? Wat is er overgebleven van dat kabinet waar rechts zijn vingers bij kan aflikken? Klopt het dat de hypotheekrenteaftrek niet meer onaantastbaar is, zijn de bezuinigingen op ontwikkelingssamenwerking van de baan, gaan we sowieso nog bezuinigen? Nou nee, de sociaal-liberaal Rutte heeft namelijk nooit bestaan. “De staat is geen geluksmachine,” zei Rutte in 2010. “Een weinig stimulerend vangnet van sociale regelingen houdt mensen vaak definitief aan de kant,” schreef hij het jaar daarvoor in NRC Handelsblad. Wie Rutte écht wil begrijpen moet dit verhaal uit Vrij Nederland lezen. Over zijn soepelheid en pragmatisme om met iedereen, van links tot rechts, zaken te doen.

Zoals de wind waait, waait zijn jasje. Dat is de indruk die de premier wekt. Niets mis met opportunistische politici, dat is inherent aan het metier van de dames en heren in Den Haag. Helemaal gezien de uitdagingen waar het koninkrijk zich voor gesteld ziet. Maar toch: eerst vol overtuiging samenwerken met het CDA, de PVV en in mindere mate de SGP, nu met de sociaaldemocraten. Rutte zal uiteindelijk een keus moeten maken. Als hij zich de komende tijd daadwerkelijk gaat profileren als de sociaal-liberaal doemt er een enorm probleem aan de horizon op. Want de vraag zal gesteld worden: waar is de Mark Rutte uit 2010 gebleven? Uiteraard dient het land bestuurd te worden, en de VVD en PvdA maken zich daar hard voor. Maar Rutte heeft die tientallen zetels niet gekregen om samen met de PvdA het bed in te duiken. Wat is er terecht gekomen van de verkiezingsretoriek “Geen cent meer naar de Grieken” en “Handen af van de hypotheekrenteaftrek”? Rechts Nederland zal uiteindelijk willen weten: Mark, heb je tegen ons gelogen?