Man heeft ongelofelijke kutdag
Het leven is eigenlijk niets meer of minder dan een aaneenschakeling van kleine frustraties. De krant die gescheurd in de brievenbus zit. Het laatste restje tandpasta dat niet uit de tube wil komen. Net geen volle beker melk meer in het pak. Auto's op de weg als je op de fiets zit. Fietsers op de weg als je in de auto zit. Het draadje van je koptelefoon dat ALTIJD in de weg zit waardoor je iedere drie minuten de dopjes uit je oor snokt. Wéér geen zitplek in de trein. Die fijne collega die de laatste koffie uit de kan heeft geschonken maar geen nieuwe heeft gezet. De totale lul waar je één kantoor mee deelt die z'n smoel niet kan houden en de hele godganse dag tegen je aan zit te klaagmekkeren over z'n kat die slecht eet en z'n wijf dat altijd loopt te zeiken over het buitenzetten van het vuilnis en wat dacht je van die achterlijk hoge prijs van luiers tegenwoordig man man man. En als je baas voor de zoveelste keer goeie sier staat te maken bij zijn superieuren met JOUW harde werk, sta jij alweer als zestiende in de rij bij de enige open kassa van de Appie, waar een bejaarde voor je contant af staat te rekenen terwijl jij meer producten op je armen moet balanceren dan de zwaartekracht toelaat omdat die klotemandjes bij de ingang weer eens op waren. En dan word je godgloeiendegodverdomme nog gearresteerd ook als snackbar Monkeytown aan de Snekertrekweg je na al dat klein leed een ranzige frikandel serveert.