Concertkaartjes stijgen al jaren keihard in prijs. Wegens de euro. Wegens teruglopende inkomsten op albumverkoop omdat de platenmaatschappijen geen antwoord hebben op het internet. Wegens toegenomen productiekosten aan lichtshows, videowalls of complete circusacts op de podia van Anno Nu. Gaap. Oud nieuws. Maar vandaag is die al jaren gestaag stijgende ticketprijs volgens het ANP en Sargasso ineens
nieuw nieuws. Omdat @Steeph een
schoenendoos vol oude concertkaartjes tegenkwam, zag dat ze met de jaren steeds duurder waren geworden en zich vervolgens herinnerde dat ze
subsidie krijgen om dingen met data en het ANP te doen. Dus snel maar ff een stippendiagram er bij gemaakt terwijl ANP er zelf nog wat ongefundeerde argumenten bij
verzint. Conclusie van een klein, ongesubsidieerd onderzoek van de GS ResearchRedactie naar dit handelen: als dit door gemeenschapsgeld betaalde datajournalistiek is in Nederland, is de betrouwbare nieuwsvoorziening in hoog tempo volkomen waardeloos aan het worden. En nu het toch over muziek en dingen die minder waard worden gaat. De band op de pica is Doe Maar. Voorheen Nederglorie op muziekgebied. Een door vele ouders verguisde band die tegen burgerlijkheid aanschopte met liedjes over hun pa, nederwiet, geen bal op de teevee en heroïne, godverdomme. Speelde gisteren in Paradiso, dé poptempel van Nederland, alwaar meisjes vroeger (nu niet meer) hun ondergoed naar Henny en Ernst gooiden. Nu speelden ze er de stramme botten warm voor Symphonica. Dat zijn Marco Borsatospektakels waar vreselijk musicalpubliek met veel lawaaierige vinexviswijven op af komt. De opbrengsten van de
PEPERDURE kaartjes gaan al lang niet meer naar coke, whiskey en blonde wijven. Die gaan naar War Child. En daar heeft de band dertig ja na dato een Edison
Oeuvreprijs voor gekregen. Als een soort bewijs van goed gedrag. Want was Doe Maar ooit rock en roll, dan is iedereen dat
bij dezen vergeten. We zingen voortaan zelf wel
wat.
