Weet u nog, die maandenlange verkeersruzie over tien kilometer per uur harder op een snelwegnetwerk waar je blij mag zijn als überhaupt boven de 100 kunt komen? Doordouwende VVD'ers, gepikeerde lokale bestuurders en panikerende milieuclubs? Niet te vergeten de smaalrepo's in het Staatsjournaal, waarin net gedaan werd alsof automobilisten in totale verwarring raken van elkaar afwisselende snelheidsbordjes, alsof Nederland niet sowieso volledig dichtbeslagen staat met verkeersborden. En over door de bomen het bos niet meer zien gesproken: het geneuzel van
A Niks naar
Beter Nergens gaat gewoon verder. Al dagenlang is de Amelisweerd, stukkie
verwaarloosd bos bij Utrecht, onderwerp van boze boswachters, huilende babyboomers-met-hond en stampvoetende lokaalpolitici. Want de A27 moet verbreed worden en dat wil het
links groendragende Utrechtse bestuur niet. Die zien liever eindeloze files vol dampende bolides en chagrijnig doorpaffende forenzen, in de ijdele hoop dat die daarom overwegen de auto te laten staan. Goede doorstroming is namelijk het begin van de totale asfaltering van Nederland, files zijn de redding voor het milieu. En nu is het moment om dwars te liggen:
VVD wil verbreding,
PvdA niet. En wie moeten er ook weer samen een kabinet formeren? Juist. De naam 'Amelisweerd' gaat u nog maanden horen. Niet 'Wouter Bos', maar 'een bos' bepaalt de formatiekoers. De formatie komt tot stand op een politiek én journalistiek lekker behapbare ruilhandel tussen boompjes en rijbanen, opgestookt door jammerclubjes als
Milieudefensie. Echte problemen als de zorg, de crisis of Europa raken ondergefijnstoft, met het wegennetwerk wederom als symbool voor totale politieke stilstand. Ook met 130.
