Terwijl de discussie over #Haren is verzand in oudmediale zelfreflectie, ingekleurd met huilende Harense middenstanders, laat de rechtszaak rond de filefuik des doods pas echt zien hoe Nederland er aan de rand van de morele afgrond uit ziet. Het begon met een politiekorps dat ondanks een overmacht niet wist hoe één vluchtende benzinedief tot stoppen te dwingen op de A2, zonder burgers als levend schild in te zetten. Gevolg: een onschuldige dode. De OvJ herleidde de schuldvraag uiteindelijk tot één meldkamermedewerker, die op basis van de bureaucratie der dingen werd vrijgesproken omdat er geen protocollen bleken te bestaan voor de rampzalige 'oplossing' die hij had bedacht. In Nederland zijn we gelukkig nog net niet zó ziek dat eigen initiatief, hoe lomp ook, wordt bestraft. Dus de politie kwam er
mild vanaf. Aan de zelfkant van het verhaal treffen we recidiverende benzinedief Maikel Rechards, chronische wetsovertreder van koloniale komaf met een geweldsverleden en een grotesk slachtoffercomplex. Die geeft bij monde van zijn systeemhatende advocaat Gerald Roethof iedereen behalve zichzelf de schuld. Een openlijk gefrustreerde OvJ (
video) kwam binnen de wetsletter met moeite aan een
strafeis van tien jaar, plus nog ergens twee er bij geschraapte bonusmaanden, plus een symbolische rijontzegging voor Rechards (die al dertig jaar zonder rijbewijs rond rijdt). Laat Sjors Fröhlich maar bekvechten met Marcel Gelauf over Haren, lezen wij ondertussen mee met de
rechtbanktweets van Enzo van Steenbergen.
Update: Roethof wil aantonen dat betrokken agenten gelogen hebben en zo de zaak van het OM tot niet ontvankelijk laten verklaren.
Inzet: "[Roethof] wil vrijspraak op vrijwel alle punten, behalve voor benzinediefstal. Hoogste doel: niet-ontvankelijkheid OM."
