Ombudspersoon: Aaf BC is 'goed verdedigbaar'
De Volkskrant Ombudspersoon heeft het er maar druk mee. Bozenbrieventrekker nummer één is columniste Aaf Brandt Corstius. Maar één hoofdredacteur tolereert haar, en die verdedigt haar aanwezigheid in de krant met het argument dat er ook best veel lezers zijn die niet bloed huilen na het lezen van haar stukken. Of dat zo is valt moeilijk te controleren, de brievenredactie kan zich geen recente loftuitingen aan het adres van ABC herinneren. Zelfs van haar schoonmoeder is bekend dat ze urenlang in volstrekte verbijstering naar het werk van Aaf heeft zitten staren en daarna vier weken de Jamin niet uit wilde komen. Aaf roept niet alleen de meeste, maar ook de felste lezersreacties op. 'Walgelijk', 'weerzinwekkend' en 'nodeloos kwetsend', lazen wij alleen al vorige week in een handvol mails. Een lezer kan zijn favoriete strip, Gummbah, nauwelijks lezen vanwege 'allesverzengende truttigheid' die Aaf elders op de pagina vaak uitlekt. De weerzin die Aaf oproept is in 2009 geanalyseerd door Arnon Grunberg. Lezers zouden vooral moeite hebben met de 'volslagen nietszeggende' wereld die Aaf beschrijft, waarin gezag, moraliteit en fatsoen iedere vorm van plezier of amusement effectief de kop indrukken. Lauwe middelmatigheid voert de boventoon. Een treffend voorbeeld is een column waarin BC beschrijft hoe ze babyspulletjes koopt bij de HEMA. Zulke teksten komen geregeld terug in combinatie met verhaaltjes over haar poezen (wanstaltige, ruftende mormels met enorme verhaarproblematiek) waardoor het nóg schrijnender wordt.
De hoofdredacteur, die Aaf BC ook vol-ko-men ruk vindt maar dit niet durft te zeggen vanwege eerder genoemde schoonmoeder annex Haatoma Hanneke, verdedigt haar met tegenzin. "We hebben haar niet omdat ze goed is. Ik denk ook vaak, godverdomme, moet dit nou weer? Maar ik ga niet van te voren tegen columnisten zeggen, dit braafbraaksel wel, maar die middelmaatskots niet. Ze heeft de vrijheid om altijd maar weer keurig binnen de lijntjes te blijven. Goede humor is namelijk scherp en kan een enkele lezer mishagen, en dat moeten wij van Aaf niet willen met ons allen. Zucht."
Aaf Brandt Corstius is een belangrijke vertegenwoordiger van de Hemeltergende Gezelligheidsdwang, waartoe ook Yvonne Jaspers en Carlo en Irene behoren. Truttigheid troef. Volgens Wikipedia is Truttigheid een heel akelig benepen format voor mensen die zelden iets meemaken en meestal bang zijn om op te vallen, anderen te kwetsen en zomaar oorspronkelijke gedachten of, nog erger, een mening te hebben. Het moet immers vooral gezellig blijven. Kortom, het ideale recept om het publiek het bloed onder de nagels vandaan te halen. Geen columns die je de lezers dagelijks voorschotelt. Maar dat een breed georiënteerde krant als de Volkskrant het toch doet, is omdat ze kennelijk hun lezers haten en graag tergen met VIVAgekeutel. Dat ze dus dagelijks (!!!) een hoekje reserveren voor de voorspelbare, klamme zut van Aaf vinden wij in dat licht bezien jammer, maar verdedigbaar. Er worden immers niet alleen maar leuke, maar ook heel zaaddodende, puppylustmoordopwekkende en huisvrouwpleasende columns gemaakt.
Over de aversie die zij oproept zegt Aaf desgevraagd: "Het leven is een feestje, je moet alleen wel zelf de slingers ophangen. Lezen die mensen de rest van de krant dan niet? Er wordt gemoord, geplunderd en verkracht dat het een aard heeft. Dan zijn mijn columns altijd nog een tandje erger. Ik verzin niks. Mensen hebben poezen en gaan naar de HEMA. Moet dat dan allemaal in de Libelle worden gehouden?"
Ziedende en automutilerende lezers adviseert zij: "Pak lekker een stukje me-time, zalige caffe latte erbij, en probeer erachter te komen waarom je gekwetst bent."
De schrijfster denkt te weten waarom haar columns weerzin oproepen. "Mensen identificeren zichzelf met een bepaald soort fatsoen en normen en regeltjes. Ze hangen er hun hele identiteit aan op. Daarom is het akelig om mijn tamme woordenejaculaties te lezen. Ze verwachten misschien iets om te lachen, of om over na te denken, of om zich over op te winden desnoods. Doe ik lekker niet, want kwetsen, daar houden Gijs en ik niet van. Fatsoen en respect, met af en toe een doldwaze belevenis met onze kindjes, zodat mensen acuut alle hoop opgeven dat er nog iets moois en zinvols van hun leven te maken is omdat de hele planeet sterft van de fatsoenszombies."
Of verstokte Aaf Brandt Corstiushaters zich hierdoor laten overtuigen? Wij betwijfelen het.