Mevrouw Dutroux: vrij dankzij nonnen
Goed nieuws! De vrijlating van Michelle Martin, ex-vrouw van Marc Dutroux, kan heel eenvoudig voorkomen worden. Voorwaarde voor vervroegde vrijlating is namelijk dat mevrouw terecht kan in het klooster van de Arme Klaren in Namen. Cool, die zien we nooit meer..te-rug. Bier en bitterballen. Hoera. Want de nonnetjes zitten niet te wachten op de vrouw die tweemaal is veroordeeld voor medeplichtigheid aan de misdaden van Dutroux. De vrouw die Julie en Melissa, acht jaar oud, in haar kelder liet verkrachten door Joost mag weten wie allemaal. De vrouw die de kans had om Julie en Melissa vrij te laten toen Dutroux in de gevangenis zat. De vrouw die in plaats daarvan de meisjes moederziel alleen de hongerdood liet kreperen in die kelder. De vrouw die An en Eefje gedrogeerd en vastgeketend in haar slaapkamer hield, en wist wat de meiden te wachten stond toen Dutroux ze overbracht naar zijn eigen huis. Dan kunnen de deskundigen wel zeggen dat er geen gevaar voor herhaling bestaat maar het is een risico dat de Zusters natuurlijk niet willen lopen nu er al vier gezinnen totaal verwoest zijn door toedoen van mevrouw Martin. Oh, wacht. Even vergeten. Katholieke ordes staan niet bekend om hun doortastende aanpak van kindermisbruik. De Arme Klaren spugen An, Eefje, Julie en Melissa postuum in hun gezicht en gaan Martin gewoon opnemen. Dus mevrouw komt vrij.
Dat is moedig van de zusters, zegt Trouw in een beslist niet moedig want anoniem commentaar. Want dat zou Jezus in zijn tijd ook gedaan hebben. Vergeven. Ten eerste: een sprookjesfiguur van tweeduizend jaar geleden als argument gebruiken, faal. Ten tweede: ALS Jezus dat inderdaad gedaan zou hebben, dan is het een totale lul. Als Jezus van de brug springt, doen jullie dat dan ook, Ouwe Klaren? Nee, nou dan. Stom argument, 'jamaar Hij doet het ook.' Ten derde: Vier. Meisjes. Doodgemarteld. Wat begrijpen jullie daar niet aan? Mededogen en vergeving is mooi maar heeft een grens, anders ben je zelf geen haar beter. Waar was het mededogen van Michelle Martin toen ze besloot het gesmeek van twee kleine kinderen in doodsnood te negeren? Waar is het mededogen van de kloosterorde met de ouders die moeten leren leven met het besef dat de moordenares van hun kinderen een rustige oude dag in vrijheid geniet? Vergeving van Martin is aan de ouders en niemand anders. Niet aan Jezus, niet aan een stel nonnen. Ten vierde: de andere wang toekeren is een principe dat jullie niet zomaar namens de hele samenleving mogen toepassen binnen je kloostermuren. Waarom is vergeving van Martin belangrijker dan recht doen aan het leed van de nabestaanden van de omgekomen kinderen? Waarom gaat haar terugkeer in de maatschappij boven de genoegdoening en bescherming die die maatschappij eist (maar niet krijgt) van Justitie? Dat de vrijlating van de meest gehate vrouw van België uiteindelijk van een katholiek klooster afhangt is sowieso een absurde juridische situatie. Dat zij vanuit hun middeleeuwse, kindhatende dogma's zo'n beslissing nemen met grote maatschappelijke onrust tot gevolg is niet moedig. Het is onvoorstelbaar hardvochtig en toont het opzichtig falen van het juridische systeem aan. Dag burger, dag. We zien u wel weer bij de volgende Witte Mars.