De Tien Gevaarlijkste Politici van Europa
Lijstje! 'Zehn Scharfmacher bringen das Projekt Europa ernsthaft in Gefahr', aldus Der Spiegel. De Duitsers worden nerveus van de dochter van het Franse extreemrechtsisme, Marine le Pen, of van de door en door corrupte bejaarde geilneef Silviagra Berlusconi en die censurerende schreeuwlelijk van een Hongaarse premier Orbán. Geen van allen mensen met een nuchter, onderbouwd weerwoord tegen de oprukkende technocratie van de EUSSR. Dat Geert Wilders ook op het boevenlijstje staat, snappen we eveneens. Der Spiegel merkt fijntjes op dat Greet enkel van z'n islamhaat is afgeweken om anti-EU te worden omdat het nu het populaire dingetje is en zijn PVV de verkiezingen in ieder geval niet op geloofwaardigheid gaat winnen. Maar de helder, rationeel betogende bierkaaibrit Nigel Farage ook op die lijst zetten? Of Duitse deelstaatministers die onderbouwen waarom het onderhand wel mooi geweest is met Griekenland? Hallo. Als iemand de democratie de das om zit te doen, is het wel Brussel zelf. Het grootste gevaar voor de bevolking van de Europese Unie is de Europese Unie. Daarom hebben wij van de GeenStijl een Top Tien Van Nog Veel Gevaarlijkere Politici opgesteld. Om je democratische angsten pas echt goed aan te spiegelen.10. Jean-Claude Juncker
Ietwat onopvallende Luxemburger. Leider van de borrelclub van de zeventien MinFins in de eurozone. Praat in losse flodders. Spreekt iemand zich uit voor een Grexit, dan roept hij heel plichtmatig dat het 'gezwets!' is wat 'Niet behulpzaam!' werkt, waarna hij de volgende tegenargumenten aandraagt: 'We zijn vastbesloten', 'Er is geen tijd meer te verliezen', 'We gaan met zeventien landen verder' en 'We zijn op een cruciaal punt beland'. Ook favoriet: 'In de komende dagen nemen we een besluit', 'We zullen snel schakelen om tot een oplossing te komen' en 'Ik heb geen twijfel dat we de beslissingen die tijdens de afgelopen top zijn gemaakt zullen implementeren'. Ondertussen is zijn termijn, die half juli eigenlijk afliep, soort van stilzwijgend verlengd. Niemand anders wil zijn post namelijk hebben, en eigenlijk kan hij ook niet zo veel kwaad in z'n huidige functie als onschuldige liegende onelinermachine. Houdt vooral de zeventien individuele MinFins lekker uit de wind. Tribute!
9. Guy Verhofstadt
Ietwat papzakkerige Vlaamse schijnliberaal met een dweil als kapsel en een Youp van 't Hek-brilletje voor komisch effect. Was ooit premier van België. Waar Nederlandse oud-premiers gaan cashen in het bedrijfsleven, doen die van onze Zuiderburen dat in het Europarlement (zie ook bij 4). Waarom in dit lijstje? Zie foto. DIT is de fractieleider van de Alliantie van Liberalen en Democraten voor Europa (ALDE). Wat er in Europa gebeurt heeft al een tijdje niets met liberalisme te maken en met liberale 'leiders' als de eurofiele Verhofstadt hoeven we d'r niet op te rekenen dat er ooit nog een eensgezind liberaal weerwoord zal klinken in het EP. De gevaarlijke politieke luiheid van de liberalen maakt ze langzaam dik en traag, zoals overduidelijk op de foto te zien is.
8. Christine Lagarde
Platinablonde zonnebankframboos met Club Med-mentaliteit. Voormalig Frans minister. Sinds medio vorig jaar bazin van het Internationaal Monetair Fonds, als opvolger van schuinsmarcheerder Dominique Strauss-Kahn. Is bijzonder kritisch over de lamlendige (lees: totaal afwezige) hervormingsbewegingen van Souflakistan, met name op het gebied van de fameuze Griekse belastingontduiking. Neem daarbij mee dat ze zelf zo'n vier ton per jaar verdient. Belastingvrij. Lagarde wil de Grieken echter nog niet laten vallen tot het zelfmoordcijfer is opgelopen naar 100 procent of de rest van Europa genoeg noodfondsen heeft opgehoest om Griekenland de euro te redden. Het IMF zelf ontpopt zich daarmee meer en meer als een door Europese wensen geleid & gekleurd instituut, in een tijd dat het juist haar onafhankelijkheid ten volle zou moeten onderstrepen om de burger wat vertrouwen te kunnen geven in een gebalanceerde oplossing van de crisis.
7. Jose Manuel Barroso
De voorzitter van de Europese Commissie doet zijn politieke zaakjes het liefst door de achterdeur, maar als er brand uitbreekt komt deze held als eerste door de voordeur naar buiten gestormd om zichzelf in veiligheid te brengen. Ondertussen ziet hij de in eurocrisis mooie kansen om zijn eigen macht en invloed te vergroten. Is van Portugese afkomst, wat een verklaring is voor zijn felle wens om het ESM zo snel mogelijk door te drukken: kan de oud-premier mooi de bedankjes en de bloemen van zijn landgenoten oogsten als ze straks heel Noord-Europa van spaarreserves en pensioentegoeden hebben beroofd. Zijn communistische verleden verklaart de rest van zijn schaalvergrotingswensen voor de EUSSR.
6. Mario Draghi
Italiaan en alleen daarom al weinig betrouwbaar als onafhankelijke president van de Europese Centrale Bank. Hij moet zijn eigen land immers helpen redden. Met zijn recente dramatische 'whatever it takes'-opmerking over het redden van de euro toonde hij vooral zijn eigen angst & onmacht, want vervolgens bleek dat de uitvoering van dat plan (staatsobligaties laten opkopen door de ECB) buiten het mandaat van zijn instituut valt. Nationale banken en politici reageerden negatief, waardoor de beurzen alleen maar verder weg zakten en de ECB nu dankzij Mario Draghi de reputatie heeft dat het niets anders meer weet dan de geldkraan nóg verder open zetten - met alle mogelijke geldontwaardings- en inflatierisico's van dien. Draghi schijnt inmiddels van Van Rompuy een verbod op het toeteren van gevaarlijke oneliners gekregen te hebben en moet nu verplicht in de leer bij Juncker.
5. Jan Kees de Jager
Onze eigen MinFin op 5. Gaat tijdens de crisis keer op keer éérst naar Brussel om te luisteren wat ze daar van plan zijn, om dáárna pas het eigen parlement in te lichten. Of nou ja. Om tierende oppositiespeeches van Esther Ouwehand, Ewout Irrgang en Tony Saxofoni over zich heen te laten komen, de schouders op te halen en zijn eigen gang te gaan. Het is eigenlijk allemaal de schuld van JKdeJ dat Rutte als eurofiel te boek staat, terwijl dat best mee schijnt te vallen. Zou ons niet verbazen als De Jager, met het totale verdwijnen van zijn CDA in het achterhoofd, zich klaar maakt voor een baan in Brussel.
4. Jean-Luc Dehaene
De zwaarlijvige mascotte van de Brusselse verhevenheid. Deze voormalige Belgische premier ziet er uit als een ouderwetse grootindustrieel. Gedraagt zich eigenlijk ook als zodanig, door het Europese electoraat te behandelen als fabrieksarbeiders die met de zweep er over aan de lopende band geld moeten produceren voor Zuid-Europese corruptbureaucratieën. Onderwijl behartigt de corrupt-corpulente 'volksvertenwoordiger' in het Europarlement enkel de belangen van Belgische bailoutbank Dexia, waar hij zelf wat extra inkomsten bij elkaar wimkokt. Om de Brusselse burgerhaat dik te onderstrepen, liet hij zich door de mand vallen in een Canvas-reportage, waarna hij demonstratief zijn desinteresse etaleerde door zonder commentaar te geven weg te lopen. Levensgevaarlijk voor iedereen die zich vastklampt aan het laatste restje vertrouwen in de Eurocratie.
3. Angela Merkel
De Bondskanselier van het grootste, rijkste en vooralsnog meest stabiele eurozoneland trekt aan alle touwtjes. Ome Silvio noemde haar onneukbaar en verdween spontaan van het toneel. Toeval? Wij denken van niet. Zie ook: de vagina hands van Mark Rutte. De enige inhoudelijke concurrentie voor Merkel kwam van Sarkozy. Maar die is door zijn eigen kiezers uit de weg geruimd en diens opvolger Francois Hollande telt totaal niet mee in Brussel (een lot wat onze toekomstige socialistische premier Roemer overigens ook te wachten staat). Het is al lang duidelijk: Angela Merkel wil stiekem de eerste premier van de EUSSR worden. Nee wacht. Niet eens stiekem. Ze weet nu al niet meer waar haar eigen hoofdstad ligt, zo diep zit ze met haar gedachten al bij de nieuw te creëren positie in het Federale Europa dat Van Rompuy als een ware Albert Speer bij elkaar aan het Masterplannen is. Merkel strooit iedereen zand in de ogen met eisen voor Grieken en harde taal jegens Spanje, maar ze heeft al lang besloten om in te stemmen met het ESM om de euro te redden. Zonder euro namelijk geen Europese Unie en zonder EU geen Eurobondskanselierschap.
2. Herman van Rompuy
Op een na engste Europese politicus. De euro kan volgens deze Belg maar 1 kant op: voorwaarts. Van Ramkraak streeft een meerjarenplan van neerwaartse nivellering voor Europa na, waarbij straatarm Zuideuropië best de norm mag worden als het niet anders kan. Europa MOET verder integreren. Heeft daarom hoogarrogante schijt aan welke wens van de euroburger dan ook. Sterker nog, de Mr. Burns van de lage landen komt zijn ideeën hoogstpersoonlijk bij de MinPres aan de deur opdringen en neemt op de terugweg naar zijn bladgouden Brusselse troon onze pensioenen alvast mee. Het is dat we niet willen Godwinnen, maar als Hitler een accountant had gehad.. Enfin.
1. Alexander Pechtold
Met stip ster op 1: Arrogander Peggold. Of althans: het Type-Alexander Pechtold, de übereurofiel die geen enkele kritiek op de EUSSR kan verdragen. Pechtold is hét boegbeeld van alles wat er mis is met dergelijke eurozombies. Elitair, snobistisch, belerend, neerbuigend, betweterig, kortom: een totale lul. Zeg iets over de beroerde mentaliteit van de Grieken tegen een type-Pechtold en je bent een PVV'er die z'n onderbuik laat spreken. Wens de euro als munt de tiefus omdat hij ongelijkheid bevordert en wangedrag beloont en krijg een belerend praatje over export en 'Nederland, handelsland'. Beargumenteer op basis van het huidige politieke paniekvoetbal dat de schaalvergroting van Europa bést een tandje democratischer mag en Alexander zal je tot wanhoop orakelen over nooit meer oorlog in Europa. Populisme, ratio noch heldere rekenvoorbeelden kunnen het winnen van Europportunisme, want Alexandertjes zijn doof voor alle drie. De Europese Unie heet géén complot te zijn, maar de Europese Federale Superstaat is wél een droom. Of we er uit ontwaken voordat de droom definitief een nachtmerrie wordt, bepaalt u zelf op 12912.
Ietwat onopvallende Luxemburger. Leider van de borrelclub van de zeventien MinFins in de eurozone. Praat in losse flodders. Spreekt iemand zich uit voor een Grexit, dan roept hij heel plichtmatig dat het 'gezwets!' is wat 'Niet behulpzaam!' werkt, waarna hij de volgende tegenargumenten aandraagt: 'We zijn vastbesloten', 'Er is geen tijd meer te verliezen', 'We gaan met zeventien landen verder' en 'We zijn op een cruciaal punt beland'. Ook favoriet: 'In de komende dagen nemen we een besluit', 'We zullen snel schakelen om tot een oplossing te komen' en 'Ik heb geen twijfel dat we de beslissingen die tijdens de afgelopen top zijn gemaakt zullen implementeren'. Ondertussen is zijn termijn, die half juli eigenlijk afliep, soort van stilzwijgend verlengd. Niemand anders wil zijn post namelijk hebben, en eigenlijk kan hij ook niet zo veel kwaad in z'n huidige functie als Ietwat papzakkerige Vlaamse schijnliberaal met een dweil als kapsel en een Youp van 't Hek-brilletje voor komisch effect. Was ooit premier van België. Waar Nederlandse oud-premiers gaan cashen in het bedrijfsleven, doen die van onze Zuiderburen dat in het Europarlement (zie ook bij 4). Waarom in dit lijstje? Zie foto. DIT is de fractieleider van de Alliantie van Liberalen en Democraten voor Europa (ALDE). Wat er in Europa gebeurt heeft al een tijdje niets met liberalisme te maken en met liberale 'leiders' als de eurofiele Verhofstadt hoeven we d'r niet op te rekenen dat er ooit nog een eensgezind liberaal weerwoord zal klinken in het EP. De gevaarlijke politieke luiheid van de liberalen maakt ze langzaam dik en traag, zoals overduidelijk op de foto te zien is.
8. Christine Lagarde
Platinablonde zonnebankframboos met Club Med-mentaliteit. Voormalig Frans minister. Sinds medio vorig jaar bazin van het Internationaal Monetair Fonds, als opvolger van schuinsmarcheerder Dominique Strauss-Kahn. Is bijzonder kritisch over de lamlendige (lees: totaal afwezige) hervormingsbewegingen van Souflakistan, met name op het gebied van de fameuze Griekse belastingontduiking. Neem daarbij mee dat ze zelf zo'n vier ton per jaar verdient. Belastingvrij. Lagarde wil de Grieken echter nog niet laten vallen tot het zelfmoordcijfer is opgelopen naar 100 procent of de rest van Europa genoeg noodfondsen heeft opgehoest om De voorzitter van de Europese Commissie doet zijn politieke zaakjes het liefst door de achterdeur, maar als er brand uitbreekt komt deze held als eerste door de voordeur naar buiten gestormd om zichzelf in veiligheid te brengen. Ondertussen ziet hij de in eurocrisis mooie kansen om zijn eigen macht en invloed te vergroten. Is van Portugese afkomst, wat een verklaring is voor zijn felle wens om het ESM zo snel mogelijk door te drukken: kan de oud-premier mooi de bedankjes en de bloemen van zijn landgenoten oogsten als ze straks heel Noord-Europa van spaarreserves en pensioentegoeden hebben beroofd. Zijn communistische verleden verklaart de rest van zijn schaalvergrotingswensen voor de EUSSR.
6. Mario Draghi
Italiaan en alleen daarom al weinig betrouwbaar als onafhankelijke president van de Europese Centrale Bank. Hij moet zijn eigen land immers helpen redden. Met zijn recente dramatische 'whatever it takes'-opmerking over het redden van de euro toonde hij vooral zijn eigen angst & onmacht, want vervolgens bleek dat de uitvoering van dat plan (staatsobligaties laten opkopen door de ECB) buiten het mandaat van zijn instituut valt. Nationale banken en politici reageerden negatief, waardoor de beurzen alleen maar verder weg zakten en de ECB nu dankzij Mario Draghi de reputatie heeft dat het niets anders meer weet dan de geldkraan nóg verder open zetten - met alle mogelijke geldontwaardings- en inflatierisico's van dien. Draghi schijnt inmiddels van Van Rompuy een verbod op het toeteren van gevaarlijke oneliners gekregen te hebben en moet nu verplicht in de leer bij Juncker.
5. Jan Kees de Jager
Onze eigen MinFin op 5. Gaat tijdens de crisis keer op keer éérst naar Brussel om te luisteren wat ze daar van plan zijn, om dáárna pas het eigen parlement in te lichten. Of nou ja. Om tierende oppositiespeeches van Esther Ouwehand, Ewout Irrgang en Tony Saxofoni over zich heen te laten komen, de schouders op te halen en zijn eigen gang te gaan. Het is eigenlijk allemaal de schuld van JKdeJ dat Rutte als eurofiel te boek staat, terwijl dat best mee schijnt te vallen. Zou ons niet verbazen als De Jager, met het totale verdwijnen van zijn CDA in het achterhoofd, zich klaar maakt voor een baan in Brussel.
4. Jean-Luc Dehaene
De zwaarlijvige mascotte van de Brusselse verhevenheid. Deze voormalige Belgische premier ziet er uit als een ouderwetse grootindustrieel. Gedraagt zich eigenlijk ook als zodanig, door het Europese electoraat te behandelen als fabrieksarbeiders die met de zweep er over aan de lopende band geld moeten produceren voor Zuid-Europese corruptbureaucratieën. Onderwijl behartigt de corrupt-corpulente 'volksvertenwoordiger' in het Europarlement enkel de belangen van Belgische bailoutbank Dexia, waar hij zelf wat extra inkomsten bij elkaar wimkokt. Om de Brusselse burgerhaat dik te onderstrepen, liet hij zich door de mand vallen in een Canvas-reportage, waarna hij demonstratief zijn desinteresse etaleerde door zonder commentaar te geven weg te lopen. Levensgevaarlijk voor iedereen die zich vastklampt aan het laatste restje vertrouwen in de Eurocratie.
3. Angela Merkel
De Bondskanselier van het grootste, rijkste en vooralsnog meest stabiele eurozoneland trekt aan alle touwtjes. Ome Silvio noemde haar onneukbaar en verdween spontaan van het toneel. Toeval? Wij denken van niet. Zie ook: de vagina hands van Mark Rutte. De enige inhoudelijke concurrentie voor Merkel kwam van Sarkozy. Maar die is door zijn eigen kiezers uit de weg geruimd en diens opvolger Francois Hollande telt totaal niet mee in Brussel (een lot wat onze toekomstige socialistische premier Roemer overigens ook te wachten staat). Het is al lang duidelijk: Angela Merkel wil stiekem de eerste premier van de EUSSR worden. Nee wacht. Niet eens stiekem. Ze weet nu al niet meer waar haar eigen hoofdstad ligt, zo diep zit ze met haar gedachten al bij de nieuw te creëren positie in het Federale Europa dat Van Rompuy als een ware Albert Speer bij elkaar aan het Masterplannen is. Merkel strooit iedereen zand in de ogen met eisen voor Grieken en harde taal jegens Spanje, maar ze heeft al lang besloten om in te stemmen met het ESM om de euro te redden. Zonder euro namelijk geen Europese Unie en zonder EU geen Eurobondskanselierschap.
2. Herman van Rompuy
Op een na engste Europese politicus. De euro kan volgens deze Belg maar 1 kant op: voorwaarts. Van Ramkraak streeft een meerjarenplan van neerwaartse nivellering voor Europa na, waarbij straatarm Zuideuropië best de norm mag worden als het niet anders kan. Europa MOET verder integreren. Heeft daarom hoogarrogante schijt aan welke wens van de euroburger dan ook. Sterker nog, de Mr. Burns van de lage landen komt zijn ideeën hoogstpersoonlijk bij de MinPres aan de deur opdringen en neemt op de terugweg naar zijn bladgouden Brusselse troon onze pensioenen alvast mee. Het is dat we niet willen Godwinnen, maar als Hitler een accountant had gehad.. Enfin.
1. Alexander Pechtold
Met