Er is in Nederland dus een politieke partij die zich inzet voor dieren. En alleen voor dieren. Denk daar even over na. Dieren. Varkentjes, katjes, hondjes, muisjes, koeitjes, ze zijn allen vertegenwoordigd in het Nederlandse parlement. Niet insecten, natuurlijk. Fuck insecten. Alleen dieren die lievvv zijn. En weet u wat de grootse grap is? Die partij krijgt nog zetels ook. Wel
DRIE, volgens de laatste peilingen. Drie zetels voor mensen die zich ontzettend druk maken om de welzijn van een koe. Hoe de neuq is Ralph Inbar nog niet de Tweede Kamer in gelopen met een 'ROFLOL DAAR IS DE CAMERA HAHA BANANASPLIT GENANT!!!' Buiten het feit dat hij dood is, dan. Maar goed, dieren dus. En het dan menen. Kunnen we die zetels niet beter gebruiken voor een partij die zich druk maakt over het welzijn van mensen, de staat van de economie of onze relatie met Europa? Dingen die er wel toe doen, zeg maar. Dieren zijn namelijk verliezers. Allemaal. Hebben de wedstrijd van de evolutie al een jaartje of 10.000 geleden verloren. Als ze zo graag vertegenwoordig wilden zijn in een parlement, hadden ze maar analytisch vermogen en complexe communicatie moeten ontwikkelen. Konden ze hun eigen parlement oprichten en mensen in megastallen proppen. Is dat gebeurd? Nee. Dus hebben ze verloren. Dieren zijn voor om te aaien, voor om te bekijken van een afstandje, voor om te eten, of voor om met je auto overheen te
rijden vanwege splatterbonus. Maar niet om voor te vertegenwoordigen. Dion Graus in partijvorm, maar dan met minder vrouwenmishandeling. Dat is de PvdD. 'Dierenwelzijn' is een wijvenuitvinding waarmee ze mannen het zoveelste schuldgevoel kunnen aanpraten. Dieren die kapot gaan zijn niet zielig, dat is de natuur. Dieren zijn nuttige organismen die we kunnen gebruiken als hamburgers en die in levende lijve het milieu verstieren. Mogen allemaal
dood, dan gebeurt er niks. Dus PvdD? Nee. We hoeven zo'n partij niet te verbieden, maar je bent natuurlijk wel een beetje een trutje als je er op stemt.
