Geenstijl

Barpersoneel op grote dancefestivals is niet te benijden. Lange uren, alleen maar totaal doorgesnoven anabolenbillies die tegen je ouwespaughoeren en iedereen past de gevierde gratis bier-truuk toe. U weet wel, tien bier bestellen, als het eerste treetje met zes bier wordt neergezet weglopen terwijl het barhertje bezig is om het tweede treetje te vullen en u nog niet betaald heeft. En als u een flesje water bestelt, altijd vragen om de dop. Omdat het namelijk ten strengste verboden is voor barpersoneel om de dop mee te geven, aangezien mensen dan hun flesje makkelijker hervullen en geen nieuw flesje kopen voor acht euro twintig. Dat is op Awakenings niet anders, ook niet op de editie van afgelopen weekend. Alleen haat organisator Rocco Veenboer zijn personeel wel heel heftig. Niet alleen slechts een kwartier pauze op een dag van elf werkuren, ook wordt het voltallig barpersoneel aan het eind van de dag een uur lang opgesloten in een kooi. Stukje Noord-Koreaanse totalitaire praktijken naar de mensen die het vuile werk voor je opknappen toe. Een personeelslid lekte ons de info in de volgende schokkende mail, wat pluskudo's is vanwege de strenge instructies die barslaven waarschuwt om niet negatief te social mediaën over Awakenings. Nou, Rocco, eet dit. Update 17:50: Rocco en co zeggen "wasn't me" in de comments: 1 & 2.

Beste Geenstijl, ik heb afgelopen zaterdag samen met ongeveer 300 andere mensen achter de bar gewerkt bij Awakenings. Wij zijn hier schandalig behandeld en ik denk dat dit misschien wel interessant is om op te pakken. Ik heb genoeg mensen om dit te verifiëren. Organisator Rocco Veenboer heeft het gevoel dat ze de perfectie aan het benaderen zijn staat in bovenstaand stuk. Hij vergeet echter dat het volledige barpersoneel (zo'n 300 stuk) schandalig is behandeld. Een werkdag die om 11 uur begint en om 1 uur eindigt, dus 14 uur duurt. Volgens Arbo regelgeving moet er dan minstens 45 minuten pauze zijn en volgens onze instructies dertig, maar dit is maximaal vijftien minuten geweest op de hele dag. We werden gedwongen om na vijftien minuten weer verder te gaan. Maar dit is bij lange na nog niet het ergste. Het werk zat er eigenlijk op om 11 uur, na wat afbouwen en wachten op bezoekers wordt er om half 12 gezegd dat we naar de bussen naar Amsterdam zullen lopen. om kwart voor 12 komen we aan op een grasveld omsloten door hekken waar we kunnen uit checken. Er wordt gezegd dat de bussen er zo zullen staan. We hebben met 300 man anderhalf uur gewacht op de bus, de ruimte was zo klein dat we na zo een lange werkdag van non stop staan, nog meer dan een uur moesten staan en er werd totaal niet met ons gecommuniceerd. De toegang tot het hek was na ons afgesloten met een kettingslot zodat we er niet uit konden. Er stonden twee medewerkers en toen wij zeiden dat we zelf wel vervoer regelden, mochten we er niet uit. Mensen probeerden over de hekken te klimmen om eruit te komen en werden door veiligheidsmedewerkers weer naar binnen geduwd. Totale vrijheidsberoving. Ik zat in de eerste bus naar Amsterdam Sloterdijk die om kwart over één weg ging van Spaarnwoude. Er stonden veel mensen die daarna nog steeds moesten wachten op de bus. Er was van tevoren gezegd dat we om 12 uur op station Sloterdijk zouden zijn, dus veel mensen hadden verwacht met de metro terug te kunnen. We kwamen echter om half 2 pas aan, en er was niks geregeld op Sloterdijk waardoor erg veel mensen problemen hadden om thuis te komen. Rocco Veenboer vond het misschien perfect verlopen, maar voor al het barpersoneel was het echt verschrikkelijk. Veel van ons zouden de zondag op latinvillage ook gaan werken, iedereen heeft dit afgezegd, waardoor ze op Latinvillage zeventig man te weinig barpersoneel hadden. Met vriendelijke groet, [Naam bij de redactie bekend]