Geenstijl

Voetbal toont de aard van het beestje, maar door globalisering en financiële belangen voetbalt iedereen nu hetzelfde. Om dat uit te leggen, heeft filosoof Hans Schnitzel een kleine 700 woorden nodig in deze column. Deels een ordinaire ripoff van deze Monty Python-sketch, maar dan heel geeuwerig opgeschreven. Waarbij de conclusie is dat het Nederlandse volk hopeloos verloren en ranzig is vanwege gebrek aan (respect voor) een weldenkende elite. Wat altijd de conclusie is van deze one-issue dystopische filodrammer in zijn broddelwerkjes, net als het adagium "GeenStijl is echt stom". Schnitzel de Clichédenker is de populist van de naïef rancuneuze quasi-intellectuelen. Met zijn zwarte coltrui + jasje, wat toch voor filosofen is wat het reetgewei is voor tokkistisch vrouwvolk. Alleen deze keer verstapt Hansie zich lelijk in zijn zoveelste dwangneurotische poging GeenStijl te bashen. Sterker nog, Schnitzel geeft toe dat GeenStijl werkt, qua resultaten halen.

GeenStijl = Winning Na zijn betoog dat het prachtige Hollandse totaalvoetbal getuigt van fantastische bezieling en de schitterende volksaard van het Nederlanders uit zijn jeugd, stelt Schnitzel vervolgens misantropisch: "Maar die tijd is voorbij. De burger is radicaal op zichzelf teruggeworpen en bevreesd voor de boze buitenwereld. Op het WK In Zuid-Afrika vond die geestesgesteldheid haar voetbalvorm. Met reactief en verkrampt PVV-vechtvoetbal, gericht op het ontregelen van de tegenstander, haalde Nederland de finale. Van Bommel en co verzonken in stijlloosheid. Men speelde even naargeestig als de scribenten en reaguurders op een website als GeenStijl." Kortom, als je speelt zoals GeenStijl schrijft, dan haal je de finale. Feest! Maar nee, dat is fout want te direct, te veel ontregeling en bah knokvoetbal. Dus boe. Liever verliest Schnitzel de Fatsoensfilosoof grandioos met prachtig voetbal. Awww, lievvv, een idealist Deze ontwortelde denkwijze zorgt ook voor zijn vertekende beeld op de samenleving: liever als land ten onder gaan door het maakbaarheidsideaal, beschaafdpraat en onfatsoenscensuur, dan daadwerkelijk ergens komen met praktische oplossingen, zwoegen voor het vaderland en een brute, maar goudeerlijke mening te mogen verkondigen. Geen realisme, maar idealisme. Niet wat werkt, maar wat er mooi uit ziet. Hans Schnitzel heeft een naïeve boodschap van dromerige uiterlijkheden die grof uitéén gereten wordt in de praktijk van alledag. Hij wil pracht en praal in een boeren kleiveld. Het bewijs dat wie alleen vertoeft in zijn eigen elitaire hersenpan en nooit met de poten in de Hollandse modder staat, uiteindelijk met niets anders op de proppen komt dan schitterend klinkende edoch compleet ineffectieve theorieterreur. De arme, simpele ziel met zijn metaforenblunders (en coltrui) en grootheidswaanzin. Nee, met types als Hans Schnitzel gaan we de oorlog niet winnen. Of het EK. Of wat dan ook. Laat maar lullen, terwijl anderen de gaatjes vullen.