Kijk nou. Een hysterische Marokkaanse mevrouw
Jemig. Wat de fuck was dat? Piep in ons oor en sufgerateld door Hassnae Bouazza. Die mocht bij Pauw en Witteman in discussie met Bart Schut, de schrijver van dit brisante want ontzettend ware stukje over virulent racisme onder Marokkanen. Wij gingen er eens goed voor zitten want ten eerste: vrouwen zijn grappig als ze boos zijn, en ten tweede: het beloofde een interessante discussie te worden aangezien Schut zelf een paar jaar in Marokkanië gewoond heeft met een zwarte vriendin. Dus de 'jai rassies' kaart kon niet gespeeld worden. Had Has ook helemaal niet nodig. want het hoofd ging op standje verbeten, de policor plaat strak voor de kop, stemvolume en -toon flink omhoog en BAM: wie niet lief is voor Marokkaanse babydoodschoppers is 'Oriëntalist'. Geen idee wat dat is en er valt ook niet achter te komen want Has Bouaz ging loos, liet niemand uitpraten en gaf uiteraard de twee fatsoenridderexcuus-G's (Geert en Geenstijl) de schuld. Uiteindelijk praatte ze zo hoog dat alleen honden haar nog konden horen en probeerde toen met haar blik de verbouwereerde Jan Rot die een koddig liedje zong te doden. Afijn, kijkt u zelf maar, Oriëntalisme is het nieuwe zwart en dat heethoofdige zal wel een volksaard-dingetje zijn.