Tom Staal met bloot plaatje in 030 Censuuristan
1971. Dit land dat ons land is, hing vol met blote verkiezingsposters van de PSP en in de kroegen dronken gastarbeiders bier met arbeiders die PvdA stemden. Niemand had het over de islam, en hoofddoekjes dat was meer iets voor de oude besjes van Elburg en omstreken, wier imaginaire vriendje mededogenloos werd gesloopt door NPO, cabaretiers en overige grote schrijvers & denkers. Tot zover *kuch* andere tijden, terug naar de onze. 2012. In dit land dat ons land is, worden reclameposters met blote schouders afgeplakt wegens te aanstootgevend, en de NPO, cabaretiers en overige grote schrijvers & denkers (op een paar na) doen er het zwijgen toe. Zo niet Tom Staal. Onze onverschrokken verslaggever van GeenStijl ging met gevaar voor eigen leven én omstreden blootplaatje de Utrechtse wijk Kanaleneiland in om eens te praten met de mensen in de straat. FILMPJE.