Hoop te doen over de hangjongerendocufilm Snackbar afgelopen weekend. Want de NPO wilde de film van Meral Uslu niet financieren. Niet policor genoeg. Te PVV. De weigerambtenaren van NTR, Vara, NCRV, KRO, Avro en zelfs het blijkbaar toch niet zo dappere BNN zien liever Shouf Shouf Schnitzelparadijzen, waarin rolmodelmarokkanen luchtige grappen over vooroordelen maken om een fokking Gouden Kalf te kunnen winnen, zodat de hele zelffeliciterende filmsubsidiewereld zichzelf een dikke veer in de reet kan steken voor hun totaal niet representatieve bijdrage aan de maatschappij-dat-ben-jij. Terwijl Snackbar dichter bij de werkelijkheid ligt (zeggen ook de
acteurs), maar niet eens geld had om de ondertiteling
foutloos te doen. Volgens de Televaag gaat deze niet-geacteerde rolprent geen prijzen winnen wegens de aaneenschakeling van misdragingen van een 'oninteressante groep patatvretende
nietsnutten'. Snackbar is dan ook helemaal geen film. Het is een document van een filmmaakster die
noodgedwongen met een handcamera en een houtje-touwtje script min of meer per ongeluk de werkelijkheid vastlegt in een semi-docu over de nummer één irritatie van veel stadsbewoners: hangende Mocro's die kwallen, dealen, stelen en vechten zonder ooit maar een seconde de indruk te wekken iets zinnigs met hun leven te willen doen. Iedereen heeft een
tiefushekel aan dat tuig. Daarom, en vanwege het
doorzettingsvermogen van Uslu, verdient Snackbar een Gouden Kalf. Niet dat we de illusie hebben dat het winnen van prijzen veel zou doen voor de aanpak van overlastgevend straattuig. Want zolang het zootje in zichzelf gekeerde publiekgeldverdelers liever 1 welopgevoede Marokkaan de hemel in knuffelt om daarmee zijn duizenden straatcriminele landgenoten te ontkennen, is het vechten tegen de Fernandezkaai. Snackbar. Nu te zien in maar liefst
zeven zalen. En bij de meeste shoarmatenten bij u in de buurt.
