Man man man, wat is er toch met rockmuziek gebeurd? Qua ongecontroleerd + levensgevaarlijk uit je bol gaan. Vroeger kon je zwaar getoxiceerd twintig keer met legerkisten recht vooruit het publiek in vliegen en dan nog werd je door een stel boeren in de moshpit opgevangen. Tegenwoordig moet een concert vooral een prettige melodiebeleving naar de muziekconsument toe zijn. En dus staan er alleen maar meisjes en jongens in skinnyjeans vooraan. Van die figuren die de beveiliging inschakelen als iemand een biertje laat vallen. Of direct een actiecomité opstarten als iemand door de muziek heen praat. Ruggengraatloos hipstervolk dat beter thuis op de bank met een koptelefoon had kunnen blijven zitten. Nou ja, elke rockscene krijgt het publiek dat het verdient. Dus wat kun je verwachten bij een optreden van The Deaf, het
soloprojectje van Spike? Dat het publiek gelijk de Rode Zee uiteen stuift (
aftermath-footage) wanneer iemand headfirst van het podium af springt. Check die
gortdroge kwoot dan: "Bij een sprong werd hij niet opgevangen door het bijna duizendkoppige publiek in de zaal". OMFG, wat een faalhazend schijtpubliek ben je dan zeg. 1000 man die doodleuk opzij stapt wanneer iemand de toch al matige muziek van The Deaf wenst te eren door de edele kunst van het stagediven uit te proberen. Publiek bij een klassiek concert heeft doorgaans meer kloten. Goedver zelfs bij dat gristelijke EO-feestje laatst met Danny de Munck zagen we lui crowdsurfend in de Maas eindigen. Inclusief deviltekens. Maar nee, bij Spike de nep-Herman Brood valt een zwaargewonde omdat het publiek te beroerd is eventjes de armen in de lucht te steken. Zeg maar dag met je reputatie als vuige rockert. Gefeliciteerd
Spike, hierbij ben je qua badass ingehaald door respectievelijk Corry Konings, Justin Bieber en Tropical Danny.
